S. Joannis Leonardi Confessoris ~ Duplex
Scriptura: Feria Tertia infra Hebdomadam XX post Octavam Pentecostes II. Octobris

Divinum Officium Reduced - 1955

10-09-2018

Ad Matutinum

Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
Rito de entrada
℣. Señor, ábreme +︎ los labios.
℟. Y mi boca proclamará tu alabanza.
℣. Dios mío, ven en mi auxilio.
℟. Señor, date prisa en socorrerme.
Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Aleluya.
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Invitatorio {Antífona del Común o de la Fiesta}
Ant. Al Señor, Rey de los confesores, * Venid, adorémosle.
Ant. Al Señor, Rey de los confesores, * Venid, adorémosle.
Venid, regocijémonos en el Señor; cantemos con júbilo las alabanzas de Dios, Salvador nuestro. Corramos a presentarnos ante su acatamiento, dándole gracias, y entonándole himnos con júbilo.
Ant. Al Señor, Rey de los confesores, * Venid, adorémosle.
Porque el Señor es el Dios grande, y un rey más grande que todos los dioses. Porque en su mano tiene toda la extensión de la tierra, y suyos son los más encumbrados montes.
Ant. Venid, adorémosle.
Suyo es el mar, y obra es de sus manos: y hechura de sus manos es la tierra. (de rodillas) Venid, pues, adorémosle, postrémonos: derramando lágrimas en la presencia del Señor que nos ha creado: Pues Él es el Señor Dios nuestro: y nosotros el pueblo a quien Él apacienta, y ovejas de su grey.
Ant. Al Señor, Rey de los confesores, * Venid, adorémosle.
Hoy mismo, si oyereis su voz, guardaos de endurecer vuestros corazones, Como sucedió, dice el Señor, cuando provocaron mi ira, poniéndome a prueba en el desierto, en donde vuestros padres me tentaron, me probaron, y vieron mis obras.
Ant. Venid, adorémosle.
Por espacio de cuarenta años estuve irritado contra esta generación, y dije: Siempre está descarriado el corazón de este pueblo. Ellos no conocieron mis caminos; por lo que juré airado que no entrarían en mi reposo.
Ant. Al Señor, Rey de los confesores, * Venid, adorémosle.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Venid, adorémosle.
Ant. Al Señor, Rey de los confesores, * Venid, adorémosle.
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Iste Conféssor Dómini, coléntes
Quem pie laudant pópuli per orbem,
Hac die lætus méruit suprémos
Laudis honóres.

Qui pius, prudens, húmilis, pudícus,
Sóbriam duxit sine labe vitam,
Donec humános animávit auræ
Spíritus artus.

Cujus ob præstans méritum, frequénter,
Ægra quæ passim jacuére membra,
Víribus morbi dómitis, salúti
Restituúntur.

Noster hinc illi chorus obsequéntem
Cóncinit laudem celebrésque palmas,
Ut piis ejus précibus juvémur
Omne per ævum.

Sit salus illi, decus atque virtus,
Qui, super cæli sólio corúscans,
Tótius mundi sériem gubérnat,
Trinus et unus.
Amen.
Himno {del Común o de la Fiesta}
Este glorioso confesor de Cristo,
Á quien alaba el pueblo con voz pía,
Plácido hoy día conseguir merece
Trono de gloria.

Pío, discreto, humilde, candoroso,
Rico dechado de virtud cristiana,
Mientras su humana contextura anima
Vital aliento.

Signos patentes de virtud preclara
Tantos prodigios en su nombre obrados:
Del mal postrados los que enfermos yacen,
Vida recobran.

Digno tributo de alabanza el coro
Rinde a su triunfo y merecida palma,
Para que el alma con su ruego alcance
Dones eternos.

Honra perpetua, gloria y alabanza
Al que sentado en solio deslumbrante
Rige constante el universo entero,
Dios trino y uno.
Amén.
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Expúgna, Dómine, * impugnántes me.
Psalmus 34(1-10) [1]
34:1 Júdica, Dómine, nocéntes me, * expúgna impugnántes me.
34:2 Apprehénde arma et scutum: * et exsúrge in adjutórium mihi.
34:3 Effúnde frámeam, et conclúde advérsus eos, qui persequúntur me: * dic ánimæ meæ: Salus tua ego sum.
34:4 Confundántur et revereántur, * quæréntes ánimam meam.
34:4 Avertántur retrórsum, et confundántur * cogitántes mihi mala.
34:5 Fiant tamquam pulvis ante fáciem venti: * et Ángelus Dómini coárctans eos.
34:6 Fiat via illórum ténebræ et lúbricum: * et Ángelus Dómini pérsequens eos.
34:7 Quóniam gratis abscondérunt mihi intéritum láquei sui: * supervácue exprobravérunt ánimam meam.
34:8 Véniat illi láqueus, quem ignórat: et cáptio, quam abscóndit, apprehéndat eum: * et in láqueum cadat in ipsum.
34:9 Ánima autem mea exsultábit in Dómino: * et delectábitur super salutári suo.
34:10 Ómnia ossa mea dicent: * Dómine, quis símilis tibi?
34:10 Erípiens ínopem de manu fortiórum ejus: * egénum et páuperem a diripiéntibus eum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Expúgna, Dómine, impugnántes me.
Salmos con lecturas {Antífonas del Salterio del Tiempo correspondiente}
Nocturn I.
Ant. Pelea, Señor, * contra los que me atacan.
Salmo 34(1-10) [1]
34:1 Juzga, ¡oh Señor!, a los que me dañan; * bate a los que pelean contra mí.
34:2 Ármate y alza el escudo, * y sal a defenderme.
34:3 Desenvaina la espada, y cierra el paso a los que me persiguen; * dile a mi alma: Yo soy tu salvador.
34:4 Queden cubiertos de confusión y vergüenza * los que atentan contra mi vida.
34:4 Sean puestos en fuga y en desorden * los que maquinan contra mí.
34:5 Vengan a ser como el polvo que arrebata el viento; * y acóselos el ángel del Señor.
34:6 Sea su camino tenebroso y resbaladizo, * y el ángel del Señor vaya persiguiéndolos;
34:7 Ya que sin motivo me tendieron ocultamente el lazo de muerte, * y ultrajaron injustamente mi alma.
34:8 Caiga mi enemigo en un lazo impensado, y caiga en la trampa que él puso en celada, * y quede cogido en su mismo lazo.
34:9 Entretanto mi alma se regocijará en el Señor, * y se deleitará en su salvador.
34:10 De todas las coyunturas de mis huesos saldrán voces que digan: * ¡Oh Señor!, ¿quién hay semejante a ti,
34:10 Que libras al desvalido de las manos de los que pueden más que él, * al necesitado y al pobre de los que lo despojan?
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Pelea, Señor, contra los que me atacan.
Ant. Restítue ánimam meam * a malefáctis eórum, Dómine.
Psalmus 34(11-17) [2]
34:11 Surgéntes testes iníqui, * quæ ignorábam interrogábant me.
34:12 Retribuébant mihi mala pro bonis: * sterilitátem ánimæ meæ.
34:13 Ego autem cum mihi molésti essent, * induébar cilício.
34:13 Humiliábam in jejúnio ánimam meam: * et orátio mea in sinu meo convertétur.
34:14 Quasi próximum, et quasi fratrem nostrum, sic complacébam: * quasi lugens et contristátus, sic humiliábar.
34:15 Et advérsum me lætáti sunt, et convenérunt: * congregáta sunt super me flagélla, et ignorávi.
34:16 Dissipáti sunt, nec compúncti, tentavérunt me, subsannavérunt me subsannatióne: * frenduérunt super me déntibus suis.
34:17 Dómine, quando respícies? * restítue ánimam meam a malignitáte eórum, a leónibus únicam meam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Restítue ánimam meam a malefáctis eórum, Dómine.
Ant. Defiende mi vida * de los que rugen, Señor.
Salmo 34(11-17) [2]
34:11 Levantándose testigos falsos, * me interrogaban de cosas que yo ignoraba.
34:12 Me devolvían males por bienes, * procurando quitarme la vida.
34:13 Pero yo, mientras ellos me afligían, * me cubría de cilicio,
34:13 Humillaba mi alma con el ayuno, * no cesando de orar en mi corazón.
34:14 Con el amor que a un íntimo amigo, y como a un hermano mío, así los trataba; * como quien está de luto y en tristeza, así me humillaba.
34:15 Mas ellos hacían fiesta, y se aunaron contra mí, * descargaron sobre mí azotes a porfía, sin saber yo la causa.
34:16 Quedaron disipados, mas no arrepentidos; me tentaron, me insultaron con escarnio; * rechinaron contra mí sus dientes.
34:17 ¡Oh Señor!, ¿cuándo volverás tus ojos? * Libra mi alma de la malignidad de estos hombres, libra de estos leones a mi alma.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Defiende mi vida de los que rugen, Señor.
Ant. Exsúrge, Dómine, * et inténde judício meo.
Psalmus 34(18-28) [3]
34:18 Confitébor tibi in ecclésia magna, * in pópulo gravi laudábo te.
34:19 Non supergáudeant mihi qui adversántur mihi iníque: * qui odérunt me gratis et ánnuunt óculis.
34:20 Quóniam mihi quidem pacífice loquebántur: * et in iracúndia terræ loquéntes, dolos cogitábant.
34:21 Et dilatavérunt super me os suum: * dixérunt: Euge, euge, vidérunt óculi nostri.
34:22 Vidísti, Dómine, ne síleas: * Dómine, ne discédas a me.
34:23 Exsúrge et inténde judício meo: * Deus meus, et Dóminus meus in causam meam.
34:24 Júdica me secúndum justítiam tuam, Dómine, Deus meus, * et non supergáudeant mihi.
34:25 Non dicant in córdibus suis: Euge, euge, ánimæ nostræ: * nec dicant: Devorávimus eum.
34:26 Erubéscant et revereántur simul, * qui gratulántur malis meis.
34:26 Induántur confusióne et reveréntia * qui magna loquúntur super me.
34:27 Exsúltent et læténtur qui volunt justítiam meam: * et dicant semper: Magnificétur Dóminus qui volunt pacem servi ejus.
34:28 Et lingua mea meditábitur justítiam tuam, * tota die laudem tuam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exsúrge, Dómine, et inténde judício meo.
Ant. Levántate, Señor, * defiende mi causa.
Salmo 34(18-28) [3]
34:18 Yo te glorificaré, * en medio de tu pueblo cantaré tus alabanzas.
34:19 No tengan el placer de triunfar sobre mí mis inicuos adversarios, * los que sin causa me aborrecen, y con sus ojos muestran complacencia.
34:20 Pues conmigo ciertamente hablaban palabras de paz; * mas en medio de su indignación, fija en tierra su vista, trazaban engaños.
34:21 Y no cesaban de hablar contra mí, * diciendo: ¡Ea, ea!, nuestros ojos lo han visto.
34:22 ¡Oh, Señor!, Tú lo has visto, no guardes más tiempo silencio. * Señor, no te alejes de mí.
34:23 Levántate, y entiende en mi juicio, * ocúpate de mi causa, ¡oh mi Dios y Señor mío!
34:24 Júzgame según tu justicia, ¡oh Señor, mi Dios!, * y no triunfen ellos sobre mí.
34:25 No digan en sus corazones: Albricias, hemos logrado nuestro deseo. * Ni digan tampoco: Le hemos devorado.
34:26 Queden, Señor, todos ellos llenos de confusión y vergüenza, * los que se congratulan por mis males.
34:26 Cubiertos sean de ignominia y sonrojados * los que se jactan contra mí.
34:27 Triunfen y se regocijen los que están a favor de mi justa causa, * y digan siempre los que desean la paz de tu siervo: Glorificado sea el Señor.
34:28 Y anunciará mi lengua tu justicia, * y celebrará todo el día tus alabanzas.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Levántate, Señor, defiende mi causa.
℣. Lingua mea meditábitur justítiam tuam.
℟. Tota die laudem tuam, Dómine.
℣. Anunciará mi lengua tu justicia.
℟. Cantará todo el día tus alabanzas.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. Señor Jesucristo, escucha las súplicas de tus siervos y ten misericordia de nosotros, Tú que vives y reinas con el Padre y el Espíritu Santo por los siglos de los siglos. Amén.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.

Lectio 1
De libro primo Machabæórum
1 Mac 5:1-5
1 Et factum est, ut audiérunt gentes in circúitu quia ædificátum est altáre et sanctuárium sicut prius, irátæ sunt valde:
2 Et cogitábant tóllere genus Jacob, qui erant inter eos, et cœpérunt occídere de pópulo, et pérsequi.
3 Et debellábat Judas fílios Esau in Idumǽa, et eos qui erant in Acrabatháne, quia circumsedébant Israëlítas, et percússit eos plaga magna,
4 Et recordátus est malítiam filiórum Bean, qui erant pópulo in láqueum et in scándalum, insidiántes ei in via.
5 Et conclúsi sunt ab eo in túrribus, et applícuit ad eos, et anathematizávit eos et incéndit turres eórum igni cum ómnibus qui in eis erant.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Hic est fratrum amátor et pópuli Israël:
* Hic est, qui multum orat pro pópulo et univérsa sancta civitáte Jerúsalem.
℣. Vir iste in pópulo suo mitíssimus appáruit.
℟. Hic est, qui multum orat pro pópulo et univérsa sancta civitáte Jerúsalem.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. El Padre Eterno nos bendiga con su continua bendición. Amén.

Lectura 1
Del Libro primero de los Macabeos.
1 Mac 5:1-5
1 Así que las naciones circunvecinas oyeron que el Altar y el Santuario habían sido reedificados como antes, se irritaron sobremanera.
2 Y resolvieron exterminar a los de la estirpe de Jacob que vivían entre ellos, y comenzaron a matar y perseguir a aquel pueblo.
3 Entre tanto batía Judas a los hijos de Esaú en la Idumea y a los que estaban en Acrabatane, porque tenían sitiados a los Israelitas, e hizo en ellos un gran destrozo.
4 También se acordó de la malicia de los hijos de Bean, los cuales eran para el pueblo un lazo y tropiezo, armándole emboscadas en el camino.
5 Y obligolos a encerrarse en unas torres, donde los tuvo cerrados, y habiéndolos anatematizado, pegó fuego a las torres y quemolas con cuantos había dentro.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Este es el verdadero amigo de sus hermanos y del pueblo de Israel:
* Este es el que ruega incesantemente por el pueblo y por toda la ciudad santa.
℣. Apareció en el pueblo este varón lleno de dulzura.
℟. Este es el que ruega incesantemente por el pueblo y por toda la ciudad santa.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.

Lectio 2
1 Mac 5:6-9
6 Et transívit ad fílios Ammon, et invénit manum fortem, et pópulum copiósum, et Timótheum ducem ipsórum:
7 Et commísit cum eis prǽlia multa, et contríti sunt in conspéctu eórum, et percússit eos:
8 Et cepit Gazer civitátem et fílias ejus, et revérsus est in Judǽam.
9 Et congregátæ sunt gentes quæ sunt in Gálaad, advérsus Israëlítas, qui erant in fínibus eórum, ut tóllerent eos. Et fugérunt in Dátheman munitiónem.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Tu, Dómine universórum, qui nullam habes indigéntiam, voluísti templum tuum fíeri in nobis;
* Consérva domum istam immaculátam in ætérnum, Dómine.
℣. Tu elegísti, Dómine, domum istam ad invocándum nomen tuum in ea, ut esset domus oratiónis et obsecratiónis pópulo tuo.
℟. Consérva domum istam immaculátam in ætérnum, Dómine.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. El Hijo único de Dios nos bendiga y nos ayude. Amén.

Lectura 2
1 Mac 5:6-9
6 Pasó a los hijos de Arnón, y se encontró con un ejército fuerte y un pueblo numeroso, y a Timoteo por jefe.
7 Tuvo con ellos muchos encuentros, hasta que los derrotó y deshizo totalmente.
8 Se apoderó de Jazer y sus aldeas y se volvió luego a Judea.
9 Los gentiles de Galaad se conjuraron contra los israelitas que moraban en su territorio, con el propósito de aniquilarlos, pero ellos huyeron a la fortaleza de Diatema.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Tú, Señor de todo el universo, Tú que de nada necesitas, quisiste tener entre nosotros un templo.
* Conserva, Señor, libre para siempre de profanación esta morada tuya.
℣. Señor, Tú elegiste esta casa para que en ella fuese invocado tu santo nombre, y fuese un lugar de oración y de plegarias de tu pueblo.
℟. Conserva, Señor, libre para siempre de profanación esta morada tuya.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.

Lectio 3
1 Mac 5:10-13
10 Et misérunt lítteras ad Judam et fratres ejus, dicéntes: Congregátæ sunt advérsum nos gentes per circúitum, ut nos áuferant,
11 Et parant veníre et occupáre munitiónem, in quam confúgimus: et Timótheus est dux exércitus eórum;
12 Nunc ergo veni, et éripe nos de mánibus eórum, quia cécidit multitúdo de nobis.
13 Et omnes fratres nostri, qui erant in locis Tubin, interfécti sunt, et captívas duxérunt uxóres eórum, et natos, et spólia, et peremérunt illic fere mille viros.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Aperi óculos tuos, Dómine, et vide afflictiónem nostram: circumdedérunt nos gentes ad puniéndum nos:
* Sed tu, Dómine, exténde brácchium tuum, et líbera ánimas nostras.
℣. Afflíge oppriméntes nos et contuméliam faciéntes in supérbiam; et custódi partem tuam.
℟. Sed tu, Dómine, exténde brácchium tuum, et líbera ánimas nostras.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sed tu, Dómine, exténde brácchium tuum, et líbera ánimas nostras.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. La gracia del Espíritu Santo ilumine nuestros sentidos y corazones. Amén

Lectura 3
1 Mac 5:10-13
10 Escribieron a Judas y a sus hermanos, diciéndoles: “Se han juntado contra nosotros las naciones de nuestro contorno, que se proponen destruirnos;
11 Están dispuestas a venir y apoderarse de la fortaleza en que nos hemos refugiado; tienen a Timoteo por jefe de su ejército.
12 Ven, pues, y líbranos de sus manos, porque muchos de los nuestros han caído ya,
13 Y todos nuestros hermanos de la región de Tobi han sido muertos, y robadas sus mujeres, sus hijos y sus bienes, pereciendo allí unos seis mil hombres.”
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Abre, Señor, tus ojos, y mira nuestra desolación; nos han cercado las Naciones para castigarnos;
* Mas Tú, Señor, extiende tu brazo, y libra nuestras almas.
℣. Humilla a los que, llenos de soberbia, nos oprimen y ultrajan; y defiende tu herencia.
℟. Mas Tú, Señor, extiende tu brazo, y libra nuestras almas.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Mas Tú, Señor, extiende tu brazo, y libra nuestras almas.
Nocturn II.
Ant. Noli æmulári * in eo qui prosperátur et facit iniquitátem.
Psalmus 36(1-15) [4]
36:1 Noli æmulári in malignántibus: * neque zeláveris faciéntes iniquitátem.
36:2 Quóniam tamquam fænum velóciter aréscent: * et quemádmodum ólera herbárum cito décident.
36:3 Spera in Dómino, et fac bonitátem: * et inhábita terram, et pascéris in divítiis ejus.
36:4 Delectáre in Dómino: * et dabit tibi petitiónes cordis tui.
36:5 Revéla Dómino viam tuam, et spera in eo: * et ipse fáciet.
36:6 Et edúcet quasi lumen justítiam tuam: et judícium tuum tamquam merídiem: * súbditus esto Dómino, et ora eum.
36:7 Noli æmulári in eo, qui prosperátur in via sua: * in hómine faciénte injustítias.
36:8 Désine ab ira, et derelínque furórem: * noli æmulári ut malignéris.
36:9 Quóniam qui malignántur, exterminabúntur: * sustinéntes autem Dóminum, ipsi hereditábunt terram.
36:10 Et adhuc pusíllum, et non erit peccátor: * et quǽres locum ejus et non invénies.
36:11 Mansuéti autem hereditábunt terram: * et delectabúntur in multitúdine pacis.
36:12 Observábit peccátor justum: * et stridébit super eum déntibus suis.
36:13 Dóminus autem irridébit eum: * quóniam próspicit quod véniet dies ejus.
36:14 Gládium evaginavérunt peccatóres: * intendérunt arcum suum,
36:14 Ut deíciant páuperem et ínopem: * ut trucídent rectos corde.
36:15 Gládius eórum intret in corda ipsórum: * et arcus eórum confringátur.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Noli æmulári in eo qui prosperátur et facit iniquitátem.
Nocturn II.
Ant. No envidies * a los que prosperan y obran la iniquidad.
Salmo 36(1-15) [4]
36:1 No envidies la prosperidad de los malignos, * ni tengas celos de los que obran la iniquidad;
36:2 Porque como heno se han de secar muy pronto, * y como la tierna hierbecilla luego se marchitarán.
36:3 Pon tu esperanza en el Señor, y haz obras buenas, * y habitarás en la tierra, y gozarás de sus riquezas.
36:4 Cifra tus delicias en el Señor, * y te otorgará cuanto desea tu corazón.
36:5 Expón al Señor tu situación, y confía en Él; * y Él obrará.
36:6 Y hará brillar tu justicia como la luz, y el derecho de tu causa como el sol de mediodía. * Sé, pues, obediente al Señor, y preséntale tus súplicas.
36:7 No tengas envidia del que hace fortuna en su carrera, * del hombre que comete injusticias.
36:8 Reprime la ira, y depón el furor, * no quieras ser émulo en hacer el mal.
36:9 Pues los que obran mal, serán exterminados; * mas los que esperan en el Señor, ésos heredarán la tierra.
36:10 Ten un poco de paciencia, y verás que ya no existe el pecador; * buscarás el lugar en que estaba, y no le hallarás.
36:11 Pero los mansos heredarán la tierra, * y gozarán de muchísima paz.
36:12 Acechará el pecador al justo, * y rechinará contra él sus dientes.
36:13 Pero el Señor se reirá de él * como quien está previendo que le llegará su día.
36:14 Desenvainaron la espada los pecadores; * entesaron su arco
36:14 Para derribar al pobre y al desvalido, * para asesinar a los hombres de bien.
36:15 Pero su misma espada traspasará sus propios corazones, * y será su arco hecho pedazos.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. No envidies a los que prosperan y obran la iniquidad.
Ant. Brácchia peccatórum * conteréntur, confírmat autem justos Dóminus.
Psalmus 36(16-29) [5]
36:16 Mélius est módicum justo, * super divítias peccatórum multas.
36:17 Quóniam brácchia peccatórum conteréntur: * confírmat autem justos Dóminus.
36:18 Novit Dóminus dies immaculatórum: * et heréditas eórum in ætérnum erit.
36:19 Non confundéntur in témpore malo, et in diébus famis saturabúntur: * quia peccatóres períbunt.
36:20 Inimíci vero Dómini mox ut honorificáti fúerint et exaltáti: * deficiéntes, quemádmodum fumus defícient.
36:21 Mutuábitur peccátor, et non solvet: * justus autem miserétur et tríbuet.
36:22 Quia benedicéntes ei hereditábunt terram: * maledicéntes autem ei disperíbunt.
36:23 Apud Dóminum gressus hóminis dirigéntur: * et viam ejus volet.
36:24 Cum cecíderit non collidétur: * quia Dóminus suppónit manum suam.
36:25 Júnior fui, étenim sénui: * et non vidi justum derelíctum, nec semen ejus quǽrens panem.
36:26 Tota die miserétur et cómmodat: * et semen illíus in benedictióne erit.
36:27 Declína a malo, et fac bonum: * et inhábita in sǽculum sǽculi.
36:28 Quia Dóminus amat judícium, et non derelínquet sanctos suos: * in ætérnum conservabúntur.
36:28 Injústi puniéntur: * et semen impiórum períbit.
36:29 Justi autem hereditábunt terram: * et inhabitábunt in sǽculum sǽculi super eam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Brácchia peccatórum conteréntur, confírmat autem justos Dóminus.
Ant. A los pecadores * se les romperán los brazos; pero a los justos los sostiene el Señor.
Salmo 36(16-29) [5]
36:16 Más sirve al justo una medianía, * que las muchas riquezas al pecador.
36:17 Porque los brazos de los pecadores serán quebrantados; * al paso que el Señor sostiene a los justos.
36:18 Contados tiene el Señor los días de los que viven sin mancilla; * y la herencia de éstos será eterna.
36:19 No serán confundidos en el tiempo calamitoso; * en los días de hambre serán saciados.
36:20 Porque perecerán los pecadores; y los enemigos del Señor, tan pronto son ensalzados a puestos honoríficos, * serán abatidos y se desvanecerán como el humo.
36:21 Tomará prestado el pecador, y no pagará; * pero el justo es compasivo, y dará al necesitado.
36:22 Por tanto, aquellos que bendicen al Señor heredarán la tierra; * mas los que blasfeman, perecerán.
36:23 El Señor dirigirá los pasos del hombre justo, * y aprobará sus caminos.
36:24 Si cayere, no se lastimará; * pues el Señor lo sostiene con su mano.
36:25 Joven fui y ya soy viejo; * mas nunca he visto desamparado al justo, ni a sus hijos mendigando el pan.
36:26 Pasa el día ejercitando la misericordia, y dando prestado; * y bendita será su descendencia.
36:27 Huye, pues, del mal, y haz bien; * y vivirás por los siglos de los siglos.
36:28 Porque el Señor ama lo justo, y no desampara a sus santos; * eternamente serán protegidos.
36:28 Los injustos serán castigados; * y perecerá la raza de los impíos.
36:29 Pero los justos heredarán la tierra, * y la habitarán perpetuamente.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. A los pecadores se les romperán los brazos; pero a los justos los sostiene el Señor.
Ant. Custódi innocéntiam * et vide æquitátem.
Psalmus 36(30-40) [6]
36:30 Os justi meditábitur sapiéntiam, * et lingua ejus loquétur judícium.
36:31 Lex Dei ejus in corde ipsíus, * et non supplantabúntur gressus ejus.
36:32 Consíderat peccátor justum: * et quǽrit mortificáre eum.
36:33 Dóminus autem non derelínquet eum in mánibus ejus: * nec damnábit eum, cum judicábitur illi.
36:34 Exspécta Dóminum, et custódi viam ejus: et exaltábit te ut hereditáte cápias terram: * cum períerint peccatóres vidébis.
36:35 Vidi ímpium superexaltátum, * et elevátum sicut cedros Líbani.
36:36 Et transívi, et ecce non erat: * et quæsívi eum, et non est invéntus locus ejus.
36:37 Custódi innocéntiam, et vide æquitátem: * quóniam sunt relíquiæ hómini pacífico.
36:38 Injústi autem disperíbunt simul: * relíquiæ impiórum interíbunt.
36:39 Salus autem justórum a Dómino: * et protéctor eórum in témpore tribulatiónis.
36:40 Et adjuvábit eos Dóminus et liberábit eos: * et éruet eos a peccatóribus, et salvábit eos: quia speravérunt in eo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Custódi innocéntiam et vide æquitátem.
Ant. Conserva la inocencia, * y atiende a la justicia.
Salmo 36(30-40) [6]
36:30 La boca del justo derramará sabiduría, * y su lengua hablará juiciosamente.
36:31 La ley de su Dios la tiene en medio del corazón, * y andará con firmes pasos.
36:32 Anda el pecador acechando al justo, * y busca cómo podrá quitarle la vida.
36:33 Mas el Señor no le abandonará en sus manos, * ni le condenará cuando sea juzgado.
36:34 Espera en el Señor, y observa su ley; y te ensalzará para que entres a heredar la tierra; * cuando hayan perecido los pecadores, lo verás.
36:35 Vi al impío sumamente ensalzado * y empinado como los cedros del Líbano.
36:36 Pasé de allí a poco, y he aquí que no existía ya; * le busqué, mas ni rastro alguno de él pude hallar.
36:37 Conserva, pues, tú la inocencia, y atiende a la justicia; * porque el hombre pacífico deja de sí memoria,
36:38 Mas los injustos perecerán todos; * cuanto quede de los impíos será destruido.
36:39 La salvación de los justos viene del Señor; * y Él es su protector en el tiempo de la tribulación.
36:40 El Señor los ayudará, los librará * y los sacará de las manos de los pecadores; y los salvará, porque pusieron en Él su confianza.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Conserva la inocencia, y atiende a la justicia.
℣. Exspécta Dóminum, et custódi viam ejus.
℟. Exaltábit te, ut hereditáte cápias terram.
℣. Espera en el Señor y observa sus preceptos.
℟. Te ensalzará para que entres a heredar la tierra.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. Que nos auxilie la clemencia y misericordia de aquel que vive y reina con el Padre y el Espíritu Santo por los siglos de los siglos. Amén.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.

Lectio 4
Joánnes Leonardi, in oppido Décimi, non longe a Lucénsi urbe, piis et honestis ortus paréntibus, jam inde a prima ætate, solitúdinis et precatiónis amóre, grave quiddam ac matúrum præ se tulit. Annos natus viginti sex a Deo vocátus ad ecclesiásticæ milítiæ nomen dandum, sæcularibus curis íllico nuntium remisit. Ac primo inter púeros latinæ linguæ rudimentis instructus, deínde in litteris et philosophicis ac theologicis disciplinis adeo profecit, ut vix acto quadriennio ad sacerdotium ex obediéntia promotus fúerit. Mox aliquot nactus bonæ índolis nóbiles júvenes, cum eos ad virtútis perfectiónem sedulo exercuísset, insequénti anno congregatiónem instituit clericórum regulárium, quam a Matre Dei, ob incensum erga ipsam suæ devotiónis afféctum, nuncupávit. Horum cura et zelo tanta peracta est animórum commutátio, ut cum in Lucénsi republica, hæreticórum præsertim perfidiosis artibus, ardérent civium odia, profligatique essent mores, brevi témpore primæva Christianórum pietas ibidem revixisse viderétur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Honéstum fecit illum Dóminus, et custodívit eum ab inimícis, et a seductóribus tutávit illum:
* Et dedit illi claritátem ætérnam.
℣. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas, et osténdit illi regnum Dei.
℟. Et dedit illi claritátem ætérnam.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Dios Padre todopoderoso tenga piedad y misericordia de nosotros. Amén.

Lectura 4
Juan Leonardi nació de padres piadosos y respetables en la ciudad de Diecimo, cerca de Lucca. Desde la infancia se mostró maduro, con inclinación a la soledad y la oración. Cuando tenía 26 años Dios lo llamó a alistarse en la milicia de la iglesia, renunciando de inmediato a todos sus intereses mundanos. Tuvo que estudiar latín elemental con los niños pequeños, pero avanzó rápido en el conocimiento de la literatura, la filosofía y la teología. Después de unos cuatro años, por obediencia, fue ordenado sacerdote. Poco después se juntó con unos jóvenes llenos de celo por alcanzar la perfección en la virtud. Al año siguiente se formó la Congregación de Clérigos Regulares de la Madre de Dios; nombre elegido debido a su intensa devoción a la Santísima Virgen María. Trabajaron con tanto celo en el cuidado de las almas, que en breve se produjo un cambio benéfico en Lucca, donde los engaños pérfidos de los herejes habían suscitado odios corrompiendo la moral, y la piedad primitiva del cristiano pareció revivir.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. El Señor le enriqueció, le guardó de sus enemigos, y le defendió de sus seductores:
* Y le procuró una gloria eterna.
℣. El Señor condujo al justo por caminos rectos y le mostró el reino de Dios.
℟. Y le procuró una gloria eterna.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.

Lectio 5
Tam salutárium óperum causa incídit Joánnes in acerrimas insectatiónes hóminum nequam, qui recens coactam familiam pérdere omni ope conáti sunt. Sed vir Dei, æquo animo libenter ómnia ferens, impetráta a Summo Pontifice Gregório décimo tertio suæ congregatiónis confirmatióne, apostolici sui labóris fructus constanter servávit. In arduis negotiis componéndis multi epíscopi eo consiliario et adjutore usi sunt, et vel ipse Romanus Pontifex eum delegávit ad intricáta litigia dirimenda, et ad religiosas familias reformandas. Sancto Josepho Calasanctio, ejusque pene collapsæ societati, præsto fuit. Haud levem quoque impéndit operam negotiis nosocomíi Sancti Spíritus in Saxia, et moniálibus oblátis sanctæ Franciscæ Romanæ excolendis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum: stolam glóriæ índuit eum,
* Et ad portas paradísi coronávit eum.
℣. Índuit eum Dóminus lorícam fídei, et ornávit eum.
℟. Et ad portas paradísi coronávit eum.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que Cristo nos conceda el gozo de la vida eterna. Amén.

Lectura 5
Debido a los trabajos tan saludables, Juan soportó feroces persecuciones de hombres malvados que trataron de destruir a la familia recién establecida. Pero el hombre de Dios, llevando todas las cosas alegre y serenamente, defendió pertinazmente el fruto de sus trabajos apostólicos, aprobando el Papa Gregorio XIII su Congregación. Muchos obispos a punto de emprender empresas difíciles buscaron su consejo y ayuda. Incluso el Papa le delegó la solución de un litigio complejo y la reforma de las sociedades religiosas. Apoyó a San José de Calasanz cuando su congregación estaba al borde del colapso. Las horas que Juan dedicó a los asuntos del Hospital del Espíritu Santo y las del convento de Santa Francisca Romana fueron arduas, y no fueron pocas.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. El Señor le amó y le honró, le vistió con vestiduras de gloria:
* Y le colocó en el umbral del Paraíso.
℣. Le cubrió con el yelmo de la fe, y le adornó.
℟. Y le colocó en el umbral del Paraíso.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.

Lectio 6
Gráviter dolens, gentes adeo plurimas remotis in regiónibus luce Evangélii carére, inflammabátur desidério migrándi in illas oras ad lumen veræ religiónis effundéndum. At cum intellixísset a sancto Philippo Nerio, a quo verus reformator dicebátur, se suamque congregatiónem ad instituéndos Italiæ pópulos destinari, divinæ acquiévit voluntáti ; minime tamen abstinuit quin, si aliquam infidelibus opem afferre posset, experirétur. Hinc ínitis consíliis cum piíssimo præsule Vives, cœtum instituit presbyterórum, quibus propositum esset idoneos informare adolescéntes, in díssitas regiónes subinde mittendos ad fidem propagandam. Quare mérito véluti auctor censétur præclaríssimi illíus instituti, quod Summórum Pontificum ópera amplificátum, proferendæ per univérsum orbem catholicæ fidei mirabíliter inservit. Plura ópera de re sacra et morali conscripsit, cuívis hóminum conditióni accommodatíssima. Denique a sacro ministerio numquam deficiens, in cínere et cilício ad Dóminum migrávit Romæ, die nona Octobris, anno millesimo sexcentésimo nono, ætátis sexagesimo sexto. Quem sanctitátis et miraculis illustrem Pius nonus Pontifex Maximus Beatórum fastis accensuit. Pius vero undecimus, anno millesimo nongentésimo trigesimo octavo, die solemni Paschæ, inter Sanctos adscripsit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Iste homo perfécit ómnia quæ locútus est ei Deus, et dixit ad eum: Ingrédere in réquiem meam:
* Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
℣. Iste est, qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
℟. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que Dios encienda en nuestros corazones el fuego de su amor. Amén.

Lectura 6
Dolorido porque a muchas partes no había llegado aún la luz de la fe, estaba inflamado de deseos de difundir la verdadedera religión entre los infieles. Pero cuando San Felipe Neri, que llamó a Juan un verdadero reformador, le mostró que él y su Congregación estaban destinados a educar al pueblo italiano, Juan accedió a la voluntad de Dios. Sin embargo, no descuido ayudar a los infieles a conocer la luz verdadera, en caso de que pudiera hacer algo. Por lo que hizo un plan, con el piadoso prelado Vives, de preparar bien y formar un grupo de sacerdotes para enviarlos a regiones remotas a propagar la fe. Por lo tanto, y con justa razón, es considerado como fundador de ese instituto tan ilustre de los soberanos pontífices que sirve para difundir la fe católica en el mundo. Juan escribió muchos trabajos sobre teología y moralidad, bien adaptados a los hombres de su tiempo. Finalmente, revestido de cilicio y cubierto de cenizas, sin fallar nunca a su sagrado ministerio, voló al Señor en Roma el nueve de octubre de mil seinciento nueve, a la edad de sesenta y seis años. Famoso por su santidad y los milagros que realizó, Pío IX lo incluyó entre los bianventurados. En 1938, en la fiesta solemne de Pascua, Pío XI lo inscribió entre los Santos.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Este hombre cumplió todo lo que Dios le había mandado, y Dios le dijo: Entra en el lugar de mi reposo:
* Porque te he hallado justo ante mí entre todas las naciones,
℣. Este Santo despreció la vida mundana y llegó al reino de los cielos.
℟. Porque te he hallado justo ante mí entre todas las naciones.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Porque te he hallado justo ante mí entre todas las naciones.
Nocturn III.
Ant. Ne in ira tua * corrípias me, Dómine.
Psalmus 37(2-11) [7]
37:2 Dómine, ne in furóre tuo árguas me, * neque in ira tua corrípias me.
37:3 Quóniam sagíttæ tuæ infíxæ sunt mihi: * et confirmásti super me manum tuam.
37:4 Non est sánitas in carne mea a fácie iræ tuæ: * non est pax óssibus meis a fácie peccatórum meórum.
37:5 Quóniam iniquitátes meæ supergréssæ sunt caput meum: * et sicut onus grave gravátæ sunt super me.
37:6 Putruérunt et corrúptæ sunt cicatríces meæ, * a fácie insipiéntiæ meæ.
37:7 Miser factus sum, et curvátus sum usque in finem: * tota die contristátus ingrediébar.
37:8 Quóniam lumbi mei impléti sunt illusiónibus: * et non est sánitas in carne mea.
37:9 Afflíctus sum, et humiliátus sum nimis: * rugiébam a gémitu cordis mei.
37:10 Dómine, ante te omne desidérium meum: * et gémitus meus a te non est abscónditus.
37:11 Cor meum conturbátum est, derelíquit me virtus mea: * et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mecum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ne in ira tua corrípias me, Dómine.
Nocturn III.
Ant. Señor, * no me corrijas con ira.
Salmo 37(2-11) [7]
37:2 Oh Señor, no me reprendas en medio de tu saña; * ni en medio de tu cólera me castigues.
37:3 Porque se me han clavado tus saetas * y has cargado sobre mí tu mano.
37:4 No hay parte sana en todo mi cuerpo, a causa de tu indignación; * se me estremecen los huesos cuando considero mis pecados.
37:5 Porque mis maldades sobrepujan por encima de mi cabeza; * y como una carga pesada me tienen agobiado.
37:6 Se enconaron y corrompieron mis llagas, * a causa de mi necedad.
37:7 Estoy hecho una miseria y encorvado hasta el suelo; * ando todo el día cubierto de tristeza.
37:8 Porque mis entrañas están llenas de ardor, * y no hay en mi cuerpo parte sana.
37:9 Estoy afligido y abatido en extremo; * la fuerza de los gemidos de mi corazón me hace prorrumpir en alaridos.
37:10 Oh Señor, todos mis deseos están ante tu presencia, * y no se te ocultan mis gemidos.
37:11 Mi corazón está conturbado; he perdido mis fuerzas; * y hasta la misma luz de mis ojos me ha faltado ya.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Señor, no me corrijas con ira.
Ant. Inténde in adjutórium meum, * Dómine, virtus salútis meæ.
Psalmus 37(12-23) [8]
37:12 Amíci mei, et próximi mei * advérsum me appropinquavérunt, et stetérunt.
37:12 Et qui juxta me erant, de longe stetérunt: * et vim faciébant qui quærébant ánimam meam.
37:13 Et qui inquirébant mala mihi, locúti sunt vanitátes: * et dolos tota die meditabántur.
37:14 Ego autem tamquam surdus non audiébam: * et sicut mutus non apériens os suum.
37:15 Et factus sum sicut homo non áudiens: * et non habens in ore suo redargutiónes.
37:16 Quóniam in te, Dómine, sperávi: * tu exáudies me, Dómine, Deus meus.
37:17 Quia dixi: Nequándo supergáudeant mihi inimíci mei: * et dum commovéntur pedes mei, super me magna locúti sunt.
37:18 Quóniam ego in flagélla parátus sum: * et dolor meus in conspéctu meo semper.
37:19 Quóniam iniquitátem meam annuntiábo: * et cogitábo pro peccáto meo.
37:20 Inimíci autem mei vivunt, et confirmáti sunt super me: * et multiplicáti sunt qui odérunt me iníque.
37:21 Qui retríbuunt mala pro bonis, detrahébant mihi: * quóniam sequébar bonitátem.
37:22 Ne derelínquas me, Dómine, Deus meus: * ne discésseris a me.
37:23 Inténde in adjutórium meum, * Dómine, Deus, salútis meæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Inténde in adjutórium meum, Dómine, virtus salútis meæ.
Ant. Ven aprisa a socorrerme, * Señor mío, mi salvación.
Salmo 37(12-23) [8]
37:12 Mis amigos y mis deudos * se arrimaron y se apostaron contra mí;
37:12 Y mis allegados se pararon a lo lejos. * Entretanto aquellos que procuraban mi muerte, hacían todos sus esfuerzos;
37:13 Y los que anhelaban dañarme, hablaban mil sandeces; * y estaban todo el día maquinando engaños.
37:14 Pero yo, como si fuera sordo, no los escuchaba, * y estaba como mudo, sin abrir la boca.
37:15 Y me hice como quien nada oye, * y no tiene palabras con que replicar.
37:16 Porque en ti tengo puesta, Señor, mi esperanza; * Tú me oirás, ¡oh Señor, Dios mío!
37:17 Pues yo dije: No triunfen sobre mí mis enemigos; * los cuales, cuando ven vacilantes mis pies, se vanaglorian contra mí.
37:18 Verdad es que yo estoy resignado al castigo; * y siempre tengo presente mi dolor.
37:19 Yo mismo confesaré mi iniquidad, * y andaré siempre pensativo por causa de mi pecado.
37:20 Entretanto mis enemigos viven, y se han hecho más fuertes que yo; * y se han multiplicado los que me aborrecen injustamente.
37:21 Los que vuelven mal por bien murmuraban de mí, * porque seguía la virtud.
37:22 ¡Ah! No me desampares, Señor Dios mío; * no te apartes de mí.
37:23 Acude pronto a socorrerme, * ¡oh, Señor, Dios, salvador mío!
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Ven aprisa a socorrerme, Señor mío, mi salvación.
Ant. Ámove, Dómine, * a me plagas tuas.
Psalmus 38 [9]
38:2 Dixi: Custódiam vias meas: * ut non delínquam in lingua mea.
38:2 Pósui ori meo custódiam, * cum consísteret peccátor advérsum me.
38:3 Obmútui, et humiliátus sum, et sílui a bonis: * et dolor meus renovátus est.
38:4 Concáluit cor meum intra me: * et in meditatióne mea exardéscet ignis.
38:5 Locútus sum in lingua mea: * Notum fac mihi, Dómine, finem meum.
38:5 Et númerum diérum meórum quis est: * ut sciam quid desit mihi.
38:6 Ecce mensurábiles posuísti dies meos: * et substántia mea tamquam níhilum ante te.
38:6 Verúmtamen univérsa vánitas, * omnis homo vivens.
38:7 Verúmtamen in imágine pertránsit homo: * sed et frustra conturbátur.
38:7 Thesaurízat: * et ignórat cui congregábit ea.
38:8 Et nunc quæ est exspectátio mea? Nonne Dóminus? * Et substántia mea apud te est.
38:9 Ab ómnibus iniquitátibus meis érue me: * oppróbrium insipiénti dedísti me.
38:10 Obmútui, et non apérui os meum, quóniam tu fecísti: * ámove a me plagas tuas.
38:12 A fortitúdine manus tuæ ego deféci in increpatiónibus: * propter iniquitátem corripuísti hóminem.
38:12 Et tabéscere fecísti sicut aráneam ánimam ejus: * verúmtamen vane conturbátur omnis homo.
38:13 Exáudi oratiónem meam, Dómine, et deprecatiónem meam: * áuribus pércipe lácrimas meas.
38:13 Ne síleas: quóniam ádvena ego sum apud te, et peregrínus, * sicut omnes patres mei.
38:14 Remítte mihi, ut refrígerer priúsquam ábeam, * et ámplius non ero.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ámove, Dómine, a me plagas tuas.
Ant. Aparta de mí * tus golpes, Señor.
Salmo 38 [9]
38:2 Dije yo en mi corazón: Velaré mi conducta * para no pecar con mi lengua.
38:2 Ponía un candado en mi boca, * cuando el pecador se presentaba contra mí.
38:3 Enmudecí y me humillé, y me abstuve de responder aun cosas buenas; * con lo cual se aumentó mi dolor.
38:4 Sentí que se inflamaba mi corazón; * y en mi meditación se encendían llamas de fuego.
38:5 Solté mi lengua, diciendo: * ¡Ah, Señor!, hazme conocer mi fin,
38:5 Y cuál es el número de mis días, * para que yo sepa lo que me resta de vida.
38:6 Cierto que has señalado a mis días término corto; * y que toda mi subsistencia es como nada ante tus ojos.
38:6 Verdaderamente que es la suma vanidad * todo hombre viviente.
38:7 En verdad que como una sombra pasa el hombre; * y por eso se afana y agita en vano.
38:7 Atesora, * y no sabe para quién allega todo aquello.
38:8 Ahora bien, ¿cuál es mi esperanza? ¿Por ventura no eres Tú, oh Señor, * en quien está todo mi bien?
38:9 Líbrame de todas las iniquidades; * Tú me hiciste objeto de los ultrajes del insensato.
38:10 Enmudecí y no abrí mi boca, porque todo lo hacías Tú, Señor, * levanta de mí tu azote.
38:12 A los recios golpes de tu mano, yo desfallecí cuando me corregías; * por el pecado castigaste Tú al hombre;
38:12 Y consumiste su vida, y como polilla corroes sus anhelos. * Ciertamente que en vano se conturba y agita el hombre.
38:13 Oye, Señor, mi oración y mi súplica; * atiende a mis lágrimas;
38:13 No guardes silencio; puesto que yo soy delante de ti un advenedizo y peregrino * como todos mis padres.
38:14 Aplácate, dame respiro, antes de que yo parta * y deje de existir.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Aparta de mí tus golpes, Señor.
℣. Deus, ne síleas a me, remítte mihi.
℟. Quóniam íncola ego sum apud te et peregrínus.
℣. No guardes silencio, Señor; perdóname.
℟. Pues advenedizo soy delante de ti y peregrino.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. El Señor omnipotente y misericordioso desate las cadenas de nuestros pecados. Amén.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.

Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 10:1-9
In illo témpore: Designávit Dóminus et álios septuagínta duos: et misit illos binos ante fáciem suam, in omnem civitátem et locum, quo erat ipse ventúrus. Et réliqua.

Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 17 in Evangelia
Dóminus et Salvátor noster, fratres caríssimi, aliquándo nos sermónibus, aliquándo vero opéribus ádmonet. Ipsa étenim facta ejus præcépta sunt: quia dum áliquid tácitus facit, quid ágere debeámus innotéscit. Ecce enim binos in prædicatiónem discípulos mittit: quia duo sunt præcépta caritátis, Dei vidélicet amor, et próximi: et minus quam inter duos cáritas habéri non potest. Nemo enim próprie ad semetípsum habére caritátem dícitur: sed diléctio in álterum tendit, ut cáritas esse possit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Iste est qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et de omni corde suo laudávit Dóminum:
* Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
℣. Ecce homo sine queréla, verus Dei cultor, ábstinens se ab omni ópere malo, et pérmanens in innocéntia sua.
℟. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que la lectura del Evangelio nos salve y nos proteja. Amén.

Lectura 7
Lectura del santo Evangelio según San Lucas
Lc 10:1-9
En aquel tiempo: El Señor eligió otros setenta y dos discípulos, a los cuales envió delante de Él de dos en dos, por todas las ciudades y lugares adonde había de venir Él mismo. Y lo que sigue.

Homilía de San Gregorio, Papa
Homilía 17 sobre los Evangelios
El Señor y Salvador nuestro, hermanos carísimos, algunas veces nos amonesta con palabras, otras por medio de obras. Y a la verdad sus obras son para nosotros preceptos, ya que cuando realiza alguna cosa calladamente, nos muestra cuál deba ser nuestra conducta. He aquí que envía de dos en dos los discípulos para la predicación; y esto porque son dos los preceptos de la caridad, a saber: el amor de Dios y el del prójimo; y la caridad para que sea tal, siempre necesita que sean dos. Pues de nadie puede decirse que tiene caridad para consigo, sino que el amor siempre tiende hacia otro, a fin de que pueda ser caridad.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Este practicó ante Dios grandes virtudes, y alabó con todo su corazón al Señor:
* El mismo intercederá por los pecados de todos los pueblos.
℣. He ahí un hombre pacífico, verdadero servidor de Dios, que se abstiene de toda mala acción y conserva aún su inocencia.
℟. El mismo intercederá por los pecados de todos los pueblos.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Cujus festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.

Lectio 8
Ecce enim binos ad prædicándum discípulos Dóminus mittit: quátenus hoc nobis tácitus ínnuat, quia qui caritátem erga álterum non habet, prædicatiónis offícium suscípere nullátenus debet. Bene autem dícitur, quia misit eos ante fáciem suam in omnem civitátem et locum, quo erat ipse ventúrus. Prædicatóres enim suos Dóminus séquitur: quia prædicátio prǽvenit, et tunc ad mentis nostræ habitáculum Dóminus venit, quando verba exhortatiónis præcúrrunt: atque per hoc véritas in mente suscípitur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Sint lumbi vestri præcíncti, et lucérnæ ardéntes in mánibus vestris:
* Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Vigiláte ergo, quia nescítis qua hora Dóminus vester ventúrus sit.
℟. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Interceda por nosotros ante el Señor, el Santo cuya fiesta celebramos. Amén.

Lectura 8
He ahí que el Señor envía de dos en dos a los discípulos para la predicación, a fin de insinuarnos de una manera tácita, que aquel que carece de caridad para con el prójimo, en manera alguna debe ejercitar el ministerio de la predicación. Se dice muy bien que los envió delante de Él a toda ciudad y lugar al que había de ir Él mismo. Pues el Señor sigue a sus predicadores, ya que la predicación previene, y entonces el Señor viene a la morada de nuestra mente, cuando se anticipan las palabras de exhortación, y de esta suerte la verdad es recibida en nuestra mente.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Ceñid vuestras cinturas, y tened en vuestras manos las luces ya encendidas:
* Sed semejantes a los criados que aguardan a su amo cuando vuelve de las bodas.
℣. Estad siempre prevenidos, porque ignoráis en qué hora vuestro Señor ha de venir.
℟. Sed semejantes a los criados que aguardan a su amo cuando vuelve de las bodas.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Sed semejantes a los criados que aguardan a su amo cuando vuelve de las bodas.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.

Lectio 9
Dionysius Atheniénsis, unus ex Areopagítis júdicibus, cum adhuc in gentilitátis erróre versarétur, eo die, quo Christus Dóminus Cruci affixus est, solem præter natúram defécisse animadvertens, exclamasse tráditur: Aut Deus natúræ pátitur, aut mundi máchina dissolvitur. Cum autem Paulus Apóstolus in Areopágo Christum annuntiásset, Dionysius fidem christianam amplexus, ab eodem Apóstolo Atheniensium ecclésiæ præfectus est. Postea, ut traditur, Romam veniens, et a Cleménte Pontifice missus in Gálliam, Lutétiam usque Parisiórum, cum Rustico presbytero et Eleutherio diacono, Evangélium prædicávit. Ibi omnes, quod Christum prædicarent, a Fescennio præfecto apprehénsi, variis tormentis cruciántur, et demum secúri feriúntur septimo Idus Octobris.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que el Rey de los ángeles nos agregue a los ciudadanos del cielo. Amén.

Lectura 9
Dionisio, ateniense y uno de los jueces del Areópago, profesando aún los errores del paganismo, exclamó al ver eclipsarse el sol contra las leyes de la naturaleza en el día en que Nuestro Señor fue clavado en la cruz: O sufre el Dios de la naturaleza, o se destruirá la máquina del universo. Cuando el apóstol Pablo vino al Areópago de Atenas, y predicó a Cristo, Dionisio, con otros muchos, creyó en Cristo; bautizado por el Apóstol, le puso al frente de la Iglesia de Atenas. Estando en Roma el papa Clemente lo envió a las Galias para predicar el Evangelio; con el presbítero Rústico y el diácono Eleuterio se dirigió a París, en donde, después de haber convertido a muchos, el prefecto Fescenio mandó atormentarlos de varias maneras y luego decapitarlos, recibiendo la corona del martirio en el día séptimo de los idus de octubre.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

Te Deum
A ti, oh Dios, alabamos: * a ti, oh Señor, te confesamos.
A ti, Padre Eterno, * reconoce y venera toda la tierra;
A ti todos los Ángeles, * a ti los cielos y todas las Potestades;
A ti los Querubines y Serafines, * claman sin cesar:
Reverencia Santo, Santo, Santo * el Señor Dios de los ejércitos.
Llenos están los cielos y la tierra * de la Majestad de tu gloria.
A ti el glorioso coro * de los Apóstoles,
A ti la venerable muchedumbre * de los Profetas,
A ti alaba el numeroso ejército * de los Mártires.
A ti la Iglesia santa * confiesa por toda la redondez de la tierra:
Por Padre * de inmensa majestad;
Y que debe ser adorado * tu verdadero y único Hijo;
Y también el Espíritu Santo * consolador.
Tú, oh Cristo, * eres Rey de la gloria.
Tú, el Hijo sempiterno * del Padre.
Reverencia Tú, para rescatarnos * te hiciste hombre, y no tuviste a menos encerrarte en el seno de una Virgen.
Tú, destruido el imperio de la muerte, * abriste a los fieles el reino de los cielos.
Tú estás sentado a la diestra de Dios, * en la gloria del Padre.
Y de allí creemos * que vendrás a juzgarnos.
El siguiente verso se dice de rodillas.
Por esto te suplicamos socorras a tus siervos, * a quienes con tu sangre preciosa redimiste.
Haz que en la eterna gloria * seamos del número de tus santos.
Salva, Señor, a tu pueblo, * y bendice a tu herencia.
Y gobiérnalos, * y ensálzalos para siempre.
Todos los días * te bendecimos.
Reverencia, como es costumbre Y alabamos tu nombre en los siglos, * y en los siglos de los siglos.
Dígnate, Señor, conservarnos * sin pecado en este día.
Ten, Señor, piedad de nosotros; * sí, ten de nosotros piedad.
Descienda, Señor, tu misericordia sobre nosotros, * pues pusimos en ti nuestra esperanza.
En ti, Señor, esperaré: * nunca seré confundido.
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
El resto se omite, salvo que Laúdes se haga aparte.
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui beátum Joánnem Confessórem tuum ad fidem in géntibus propagándam mirabíliter excitáre dignátus es, ac per eum in erudiéndis fidélibus novam in Ecclésia tua famíliam congregásti: da nobis fámulis tuis; ita ejus institútis profícere, ut prǽmia consequámur ætérna.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oración {del Propio de los Santos}
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
Oremos.
Oh Dios, que suscitaste a San Juan Leonardi para propagar la fe entre las naciones paganas; y por medio de él, fundaste en tu Iglesia una nueva congragación para instruir a los fieles: concédenos sacar provecho de sus enseñanzas, para alcanzar la recompensa eterna.
Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que vive y reina contigo en la unidad del Espíritu Santo, Dios, por todos los siglos de los siglos.
℟. Amén.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Conclusión
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
℣. Bendigamos al Señor.
℟. Demos gracias a Dios.
℣. Las almas de los fieles, por la misericordia de Dios, descansen en paz.
℟. Amén.

Ad Laudes

Incipit
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
Rito de entrada
℣. Dios mío, ven en mi auxilio.
℟. Señor, date prisa en socorrerme.
Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Aleluya.
Psalmi {Psalmi, antiphonæ ex Psalterio secundum diem}
Ant. Cantáte * Dómino et benedícite nómini ejus.
Psalmus 95 [1]
95:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * cantáte Dómino, omnis terra.
95:2 Cantáte Dómino, et benedícite nómini ejus: * annuntiáte de die in diem salutáre ejus.
95:3 Annuntiáte inter gentes glóriam ejus, * in ómnibus pópulis mirabília ejus.
95:4 Quóniam magnus Dóminus, et laudábilis nimis: * terríbilis est super omnes deos.
95:5 Quóniam omnes dii géntium dæmónia: * Dóminus autem cælos fecit.
95:6 Conféssio, et pulchritúdo in conspéctu ejus: * sanctimónia et magnificéntia in sanctificatióne ejus.
95:7 Afférte Dómino, pátriæ géntium, afférte Dómino glóriam et honórem: * afférte Dómino glóriam nómini ejus.
95:8 Tóllite hóstias, et introíte in átria ejus: * adoráte Dóminum in átrio sancto ejus.
95:9 Commoveátur a fácie ejus univérsa terra: * dícite in géntibus quia Dóminus regnávit.
95:10 Étenim corréxit orbem terræ qui non commovébitur: * judicábit pópulos in æquitáte.
95:11 Læténtur cæli, et exsúltet terra: commoveátur mare, et plenitúdo ejus: * gaudébunt campi, et ómnia quæ in eis sunt.
95:12 Tunc exsultábunt ómnia ligna silvárum a fácie Dómini, quia venit: * quóniam venit judicáre terram.
95:13 Judicábit orbem terræ in æquitáte, * et pópulos in veritáte sua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Cantáte Dómino et benedícite nómini ejus.
Salmos {Salmos, antífonas del Salterio del día correspondiente}
Ant. Alabad * al Señor y bendecid su nombre.
Salmo 95 [1]
95:1 Cantad al Señor un cántico nuevo, * cantad al Señor, toda la tierra;
95:2 Cantad al Señor, bendecid su nombre, * proclamad día tras día su victoria.
95:3 Contad a los pueblos su gloria, * sus maravillas a todas las naciones;
95:4 Porque es grande el Señor, y muy digno de alabanza, * más temible que todos los dioses.
95:5 Pues los dioses de los gentiles son apariencia, * mientras que el Señor ha hecho el cielo;
95:6 Honor y majestad lo preceden, * fuerza y esplendor están en su templo.
95:7 Familias de los pueblos, aclamad al Señor, aclamad la gloria y el poder del Señor, * aclamad la gloria del nombre del Señor,
95:8 Entrad en sus atrios trayéndole ofrendas. * Postraos ante el Señor en el atrio sagrado,
95:9 Tiemble en su presencia la tierra toda; * decid a los pueblos: «el Señor es rey,
95:10 Él afianzó el orbe, y no se moverá; * Él gobierna a los pueblos rectamente».
95:11 Alégrese el cielo, goce la tierra, retumbe el mar y cuanto lo llena; * vitoreen los campos y cuanto hay en ellos,
95:12 Aclamen los árboles del bosque, delante del Señor, que ya llega, * ya llega a regir la tierra:
95:13 Regirá el orbe con justicia * y los pueblos con fidelidad.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Alabad al Señor y bendecid su nombre.
Ant. Salutáre vultus mei, * Deus meus.
Psalmus 42 [2]
42:1 Júdica me, Deus, et discérne causam meam de gente non sancta, * ab hómine iníquo, et dolóso érue me.
42:2 Quia tu es, Deus, fortitúdo mea: * quare me repulísti? et quare tristis incédo, dum afflígit me inimícus?
42:3 Emítte lucem tuam et veritátem tuam: * ipsa me deduxérunt, et adduxérunt in montem sanctum tuum, et in tabernácula tua.
42:4 Et introíbo ad altáre Dei: * ad Deum, qui lætíficat juventútem meam.
42:5 Confitébor tibi in cíthara, Deus, Deus meus: * quare tristis es, ánima mea? et quare contúrbas me?
42:6 Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi: * salutáre vultus mei, et Deus meus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Salutáre vultus mei, Deus meus.
Ant. Es mi Salvador * y mi Dios.
Salmo 42 [2]
42:1 Hazme justicia, oh Dios, defiende mi causa contra gente sin piedad, * sálvame del hombre traidor y malvado.
42:2 Tú eres mi Dios y protector, * ¿por qué me rechazas? ¿por qué voy andando sombrío, hostigado por mi enemigo?
42:3 Envía tu luz y tu verdad: * que ellas me guíen y me conduzcan hasta tu monte santo, hasta tu morada.
42:4 Que yo me acerque al altar de Dios, * al Dios de mi alegría;
42:5 Que te dé gracias al son de la cítara, Dios, Dios mío. * ¿Por qué te acongojas, alma mía, por qué te me turbas?
42:6 Espera en Dios, que volverás a alabarlo: * «Salud de mi rostro, Dios mío».
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Es mi Salvador y mi Dios.
Ant. Illúmina, Dómine, * vultum tuum super nos.
Psalmus 66 [3]
66:2 Deus misereátur nostri, et benedícat nobis: * illúminet vultum suum super nos, et misereátur nostri.
66:3 Ut cognoscámus in terra viam tuam, * in ómnibus géntibus salutáre tuum.
66:4 Confiteántur tibi pópuli, Deus: * confiteántur tibi pópuli omnes.
66:5 Læténtur et exsúltent gentes: * quóniam júdicas pópulos in æquitáte, et gentes in terra dírigis.
66:6 Confiteántur tibi pópuli, Deus, confiteántur tibi pópuli omnes: * terra dedit fructum suum.
66:7 Benedícat nos Deus, Deus noster, benedícat nos Deus: * et métuant eum omnes fines terræ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Illúmina, Dómine, vultum tuum super nos.
Ant. Haz, Señor, * que tu faz resplandezca sobre nosotros.
Salmo 66 [3]
66:2 El Señor tenga piedad y nos bendiga, * ilumine su rostro sobre nosotros;
66:3 Conozca la tierra tus caminos, * todos los pueblos tu salvación.
66:4 Oh Dios, que te alaben los pueblos, * que todos los pueblos te alaben.
66:5 Que canten de alegría las naciones, * porque riges el mundo con justicia, riges los pueblos con rectitud y gobiernas las naciones de la tierra.
66:6 Oh Dios, que te alaben los pueblos, que todos los pueblos te alaben. * La tierra ha dado su fruto,
66:7 Nos bendice el Señor nuestro Dios. Que Dios nos bendiga; * que le teman hasta los confines del orbe.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Haz, Señor, que tu faz resplandezca sobre nosotros.
Ant. Exaltáte * Regem sæculórum in opéribus vestris.
Canticum Tobiæ [4]
Tob. 13:1-11
13:1 Magnus es, Dómine, in ætérnum, * et in ómnia sǽcula regnum tuum:
13:2 Quóniam tu flagéllas, et salvas: dedúcis ad ínferos, et redúcis: * et non est qui effúgiat manum tuam.
13:3 Confitémini Dómino, fílii Israël, * et in conspéctu géntium laudáte eum:
13:4 Quóniam ídeo dispérsit vos inter gentes, quæ ignórant eum, * ut vos enarrétis mirabília ejus,
13:5 Et faciátis scire eos, * quia non est álius Deus omnípotens præter eum.
13:6 Ipse castigávit nos propter iniquitátes nostras: * et ipse salvábit nos propter misericórdiam suam.
13:7 Aspícite ergo quæ fecit nobíscum, et cum timóre et tremóre confitémini illi: * Regémque sæculórum exaltáte in opéribus vestris.
13:8 Ego autem in terra captivitátis meæ confitébor illi: * quóniam osténdit majestátem suam in gentem peccatrícem.
13:9 Convertímini ítaque, peccatóres, et fácite justítiam coram Deo, * credéntes quod fáciat vobíscum misericórdiam suam:
13:10 Ego autem, et ánima mea * in eo lætábimur.
13:11 Benedícite Dóminum, omnes elécti ejus: * ágite dies lætítiæ, et confitémini illi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exaltáte Regem sæculórum in opéribus vestris.
Ant. Glorificad * con vuestras obras al Rey de los siglos.
Cántico de Tobías [4]
Tob 13, 1-10
13:1 Bendito sea Dios, que vive eternamente, * y cuyo reino dura por los siglos:
13:2 Él azota y se compadece, hunde hasta el abismo y saca de él, * y no hay quien escape de su mano.
13:3 Dadle gracias, israelitas, * ante los gentiles,
13:4 Porque Él nos dispersó entre ellos. * Proclamad allí su grandeza,
13:5 Ensalzadlo ante todos los vivientes: * que Él es nuestro Dios y Señor, nuestro padre por todos los siglos.
13:6 Él nos azota por nuestros delitos, pero se compadecerá de nuevo, * y os congregará de entre todas las naciones por donde estáis dispersados.
13:7 Si volvéis a Él de todo corazón y con toda el alma, siendo sinceros con Él, Él volverá a vosotros y no os ocultará su rostro.
13:8 Veréis lo que hará con vosotros, le daréis gracias a boca llena, * bendeciréis al Señor de la justicia y ensalzaréis al rey de los siglos.
13:9 Yo le doy gracias en mi cautiverio, * anuncio su grandeza y su poder a un pueblo pecador.
13:10 Convertíos, pecadores, obrad rectamente en su presencia: * quizás os mostrará benevolencia y tendrá compasión.
13:11 Ensalzaré a mi Dios, al rey del cielo, * y me alegraré de su grandeza.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Glorificad con vuestras obras al Rey de los siglos.
Ant. Laudáte * nomen Dómini, qui statis in domo Dómini.
Psalmus 134 [5]
134:1 Laudáte nomen Dómini, * laudáte, servi, Dóminum.
134:2 Qui statis in domo Dómini, * in átriis domus Dei nostri.
134:3 Laudáte Dóminum, quia bonus Dóminus: * psállite nómini ejus, quóniam suáve.
134:4 Quóniam Jacob elégit sibi Dóminus, * Israël in possessiónem sibi.
134:5 Quia ego cognóvi quod magnus est Dóminus, * et Deus noster præ ómnibus diis.
134:6 Ómnia quæcúmque vóluit, Dóminus fecit in cælo, et in terra, * in mari, et in ómnibus abýssis.
134:7 Edúcens nubes ab extrémo terræ: * fúlgura in plúviam fecit.
134:8 Qui prodúcit ventos de thesáuris suis: * qui percússit primogénita Ægýpti ab hómine usque ad pecus.
134:9 Et misit signa, et prodígia in médio tui, Ægýpte: * in Pharaónem, et in omnes servos ejus.
134:10 Qui percússit gentes multas: * et occídit reges fortes:
134:11 Sehon, regem Amorrhæórum, et Og, regem Basan, * et ómnia regna Chánaan.
134:12 Et dedit terram eórum hereditátem, * hereditátem Israël, pópulo suo.
134:13 Dómine, nomen tuum in ætérnum: * Dómine, memoriále tuum in generatiónem et generatiónem.
134:14 Quia judicábit Dóminus pópulum suum: * et in servis suis deprecábitur.
134:15 Simulácra géntium argéntum, et aurum, * ópera mánuum hóminum.
134:16 Os habent, et non loquéntur: * óculos habent, et non vidébunt.
134:17 Aures habent, et non áudient: * neque enim est spíritus in ore ipsórum.
134:18 Símiles illis fiant qui fáciunt ea: * et omnes qui confídunt in eis.
134:19 Domus Israël, benedícite Dómino: * domus Aaron, benedícite Dómino.
134:20 Domus Levi, benedícite Dómino: * qui timétis Dóminum, benedícite Dómino.
134:21 Benedíctus Dóminus ex Sion, * qui hábitat in Jerúsalem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Laudáte nomen Dómini, qui statis in domo Dómini.
Ant. Alabad * el nombre del Señor los que moráis en su casa.
Salmo 134 [5]
134:1 Alabad el nombre del Señor, * alabadlo, siervos del Señor,
134:2 Que estáis en la casa del Señor, * en los atrios de la casa de nuestro Dios.
134:3 Alabad al Señor porque es bueno, * tañed para su nombre, que es amable.
134:4 Porque Él se escogió a Jacob, * a Israel en posesión suya.
134:5 Yo sé que el Señor es grande, * nuestro dueño más que todos los dioses.
134:6 El Señor todo lo que quiere lo hace: en el cielo y en la tierra, * en los mares y en los océanos.
134:7 Hace subir las nubes desde el horizonte, * con los relámpagos desata la lluvia,
134:8 Suelta los vientos de sus silos. * El hirió a los primogénitos de Egipto, desde los hombres hasta los animales.
134:9 Envió signos y prodigios -en medio de ti, Egipto- * contra el Faraón y sus ministros.
134:10 Hirió de muerte a pueblos numerosos, * mató a reyes poderosos:
134:11 A Sijón, rey de los amorreos; a Hog, rey de Basán, * y a todos los reyes de Canaán.
134:12 Y dio su tierra en heredad, * en heredad a Israel, su pueblo.
134:13 Señor, tu nombre es eterno; * Señor, tu recuerdo de edad en edad.
134:14 Porque el Señor gobierna a su pueblo * y se compadece de sus siervos.
134:15 Los ídolos de los gentiles son oro y plata, * hechura de manos humanas:
134:16 Tienen boca y no hablan, * tienen ojos y no ven,
134:17 Tienen orejas y no oyen, * no hay aliento en sus bocas.
134:18 Sean lo mismo los que los hacen, * cuantos confían en ellos.
134:19 Casa de Israel, bendice al Señor; * casa de Aarón, bendice al Señor;
134:20 Casa de Leví, bendice al Señor; * fieles del Señor, bendecid al Señor.
134:21 Bendito sea en Sión el Señor, * que habita en Jerusalén.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Alabad el nombre del Señor los que moráis en su casa.
Capitulum Hymnus Versus {ex Commune aut Festo}
Sir 31:8-9
Beátus vir, qui invéntus est sine mácula, et qui post aurum non ábiit, nec sperávit in pecúnia et thesáuris. Quis est hic, et laudábimus eum? fecit enim mirabília in vita sua.
℟. Deo grátias.

Hymnus
Jesu, coróna célsior,
Et véritas sublímior,
Qui confiténti sérvulo
Reddis perénne prǽmium:

Da supplicánti cœ́tui,
Hujus rogátu, nóxii
Remissiónem críminis,
Rumpéndo nexum vínculi.

Anni revérso témpore,
Dies refúlsit lúmine,
Quo Sanctus hic de córpore
Migrávit inter sídera.

Hic vana terræ gáudia,
Et luculénta prǽdia,
Pollúta sorde députans,
Ovans tenet cæléstia.

Te, Christe, Rex piíssime,
Hic confiténdo júgiter,
Calcávit artes dǽmonum,
Sævúmque avérni príncipem.

Virtúte clarus, et fide,
Confessióne sédulus,
Jejúna membra déferens,
Dapes supérnas óbtinet.

Proínde te piíssime
Precámur omnes súpplices:
Nobis ut hujus grátia
Pœnas remíttas débitas.

Patri perénnis glória,
Natóque Pátris único,
Sanctóque sit Paráclito,
Per omne semper sǽculum.
Amen.

℣. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas.
℟. Et osténdit illi regnum Dei.
Capítulo Himno Verso {del Común o de la Fiesta}
Sir 31:8-9
¡Dichoso el hombre que es hallado intachable: que no corrió detrás del dinero ni puso su confianza en las riquezas! ¿Quién es ése?, y lo felicitaremos. Porque ha hecho maravillas en su pueblo.
℟. Demos gracias a Dios.

Himno
Jesús, excelsa corona,
verdad sublime, esplendente,
que al siervo que te confiesa
premio sempiterno ofreces:

Del Santo que veneramos
por la intercesion concede
el perdón de todo crimen,
rompiendo lazos de muerte.

Turnando en su curso el año,
el día feliz nos vuelve;
en que este Santo del cuerpo
voló a la esfera celeste.

Vanos gozos de la tierra,
riquezas, honras, placeres,
como indignos despreciando,
los celestiales merece.

A Ti, Cristo, Rey piísimo,
rogando continuamente,
artes del infierno burla
y a su tirano rey vence.

Rico de fe y de virtudes,
en la confesion frecuente,
en premio de sus ayunos
goza de eternal banquete.

Así, Señor, te pedimos
que en gracia suya nos prestes
la remision de las penas
que nuestras culpas merecen.

Demos al Padre y al Hijo
honor y gloria perenne,
con el Espíritu Santo,
por siglos y eternamente.
Amén.

℣. El Señor condujo al justo por sendas llanas.
℟. Y le mostró el reino de Dios.
Canticum: Benedictus {Antiphona ex Proprio Sanctorum}
Ant. Euge, serve bone * et fidélis, quia in pauca fuísti fidélis, supra multa te constítuam, intra in gáudium Dómini tui.
Canticum Zachariæ
Luc. 1:68-79
1:68 Benedíctus Dóminus, Deus Israël: * quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ:
1:69 Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo David, púeri sui.
1:70 Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sǽculo sunt, prophetárum ejus:
1:71 Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium, qui odérunt nos.
1:72 Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: * et memorári testaménti sui sancti.
1:73 Jusjurándum, quod jurávit ad Ábraham patrem nostrum, * datúrum se nobis:
1:74 Ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti, * serviámus illi.
1:75 In sanctitáte, et justítia coram ipso, * ómnibus diébus nostris.
1:76 Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias ejus:
1:77 Ad dandam sciéntiam salútis plebi ejus: * in remissiónem peccatórum eórum:
1:78 Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in quibus visitávit nos, óriens ex alto:
1:79 Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Euge, serve bone et fidélis, quia in pauca fuísti fidélis, supra multa te constítuam, intra in gáudium Dómini tui.
Canticum: Benedictus {Antífona del Propio de los Santos}
Ant. Bien, siervo bueno * y fiel: en lo poco has sido fiel, te daré un cargo importante, pasa al banquete de tu Señor.
Cántico de Zacarías
Luc 1, 68-79
1:68 Bendito sea el Señor, Dios de Israel, porque ha visitado y redimido a su pueblo,
1:69 Suscitándonos una fuerza de salvación en la casa de David, su siervo,
1:70 Según lo había predicho desde antiguo por boca de sus santos profetas.
1:71 Es la salvación que nos libra de nuestros enemigos y de la mano de todos los que nos odian;
1:72 Realizando la misericordia que tuvo con nuestros padres, recordando su santa alianza
1:73 Y el juramento que juró a nuestro padre Abrahán.
1:74 Para concedernos que, libres de temor, arrancados de la mano de los enemigos, le sirvamos
1:75 Con santidad y justicia, en su presencia, todos nuestros días.
1:76 Y a ti, niño, te llamarán profeta del Altísimo, porque irás delante del Señor a preparar sus caminos,
1:77 Anunciando a su pueblo la salvación, el perdón de sus pecados
1:78 Por la entrañable misericordia de nuestro Dios, nos visitará el sol que nace de lo alto,
1:79 Para iluminar a los que viven en tinieblas y en sombra de muerte, para guiar nuestros pasos por el camino de la paz.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Bien, siervo bueno y fiel: en lo poco has sido fiel, te daré un cargo importante, pasa al banquete de tu Señor.
Preces Feriales{omittitur}
Preces Feriales{omitido}
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui beátum Joánnem Confessórem tuum ad fidem in géntibus propagándam mirabíliter excitáre dignátus es, ac per eum in erudiéndis fidélibus novam in Ecclésia tua famíliam congregásti: da nobis fámulis tuis; ita ejus institútis profícere, ut prǽmia consequámur ætérna.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.

Commemoratio S. Dionysii Episcopi, Rustici et Eleutherii, Martyrum
Ant. Vestri capílli cápitis omnes numeráti sunt: nolíte timére: multis passéribus melióres estis vos.

℣. Exsultábunt Sancti in glória.
℟. Lætabúntur in cubílibus suis.

Orémus.
Deus, qui hodiérna die beátum Dionýsium, Mártyrem tuum atque Pontíficem, virtúte constántiæ in passióne roborásti, quique illi, ad prædicándum géntibus glóriam tuam, Rústicum et Eleuthérium sociáre dignátus es: tríbue nobis, quǽsumus: eórum imitatióne, pro amóre tuo próspera mundi despícere, et nulla ejus advérsa formidáre.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oración {del Propio de los Santos}
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
Oremos.
Oh Dios, que suscitaste a San Juan Leonardi para propagar la fe entre las naciones paganas; y por medio de él, fundaste en tu Iglesia una nueva congragación para instruir a los fieles: concédenos sacar provecho de sus enseñanzas, para alcanzar la recompensa eterna.
Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que vive y reina contigo en la unidad del Espíritu Santo, Dios, por todos los siglos de los siglos.
℟. Amén.

Conmemoración de S. Dionisio, Obispo, y Ss. Rústico y Eleuterio, Mártires
Ant. Hasta los cabellos de la cabeza están todos contados. Por lo tanto, no tengáis miedo: no hay comparación entre vosotros y los gorriones.

℣. Que los fieles festejen su gloria.
℟. Y canten jubilosos en filas.

Oremos.
¡Oh Dios, que en este día fortaleciste al obispo San Dionisio con la virtud de la constancia en el martirio, y te dignaste asociarle a Rústico y Eleuterio para anunciar tu gloria a los gentiles!; concédenos que, a su ejemplo y por amor a ti, despreciemos el favor del mundo y temamos ninguna de sus adversidades.
Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que vive y reina contigo en la unidad del Espíritu Santo, Dios, por todos los siglos de los siglos.
℟. Amén.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Conclusión
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
℣. Bendigamos al Señor.
℟. Demos gracias a Dios.
℣. Las almas de los fieles, por la misericordia de Dios, descansen en paz.
℟. Amén.

Ad Primam

Incipit
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
Rito de entrada
℣. Dios mío, ven en mi auxilio.
℟. Señor, date prisa en socorrerme.
Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Aleluya.
Hymnus
Jam lucis orto sídere,
Deum precémur súpplices,
Ut in diúrnis áctibus
Nos servet a nocéntibus.

Linguam refrénans témperet,
Ne litis horror ínsonet:
Visum fovéndo cóntegat,
Ne vanitátes háuriat.

Sint pura cordis íntima,
Absístat et vecórdia;
Carnis terat supérbiam
Potus cibíque párcitas.

Ut, cum dies abscésserit,
Noctémque sors redúxerit,
Mundi per abstinéntiam
Ipsi canámus glóriam.

Deo Patri sit glória,
Ejúsque soli Fílio,
Cum Spíritu Paráclito,
Nunc et per omne sǽculum.
Amen.
Himno
Ya resplandece el lucero;
a Dios pidamos rendidos
que en el discurso del día
nos guarde de los malignos.

Refrene y temple la lengua,
no se oiga voz de litigios;
ponga guarda en nuestros ojos,
no entre por ellos el vicio.

El corazón, sin rencilla,
sea puro en lo más íntimo:
bebida y comida parcas
bajen a la carne el brio.

Para que, acabado el día,
turnando la noche en giro,
por la abstinencia del mundo
cantemos la gloria a Él mismo.

Sea a Dios Padre la gloria,
y a su Unigénito Hijo,
con el Espíritu Santo,
ahora y por todos los siglos.
Amen.
Psalmi {Salmos, antífonas ex Psalterio secundum diem}
Ant. Deus meus.
Psalmus 24(1-7) [1]
24:1 Ad te, Dómine, levávi ánimam meam: * Deus meus, in te confído, non erubéscam.
24:3 Neque irrídeant me inimíci mei: * étenim univérsi, qui sústinent te, non confundéntur.
24:4 Confundántur omnes iníqua agéntes * supervácue.
24:4 Vias tuas, Dómine, demónstra mihi: * et sémitas tuas édoce me.
24:5 Dírige me in veritáte tua, et doce me: * quia tu es, Deus, salvátor meus, et te sustínui tota die.
24:6 Reminíscere miseratiónum tuárum, Dómine, * et misericordiárum tuárum, quæ a sǽculo sunt.
24:7 Delícta juventútis meæ, * et ignorántias meas ne memíneris.
24:7 Secúndum misericórdiam tuam meménto mei tu: * propter bonitátem tuam, Dómine.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmos {Salmos, antífonas del Salterio del día correspondiente}
Ant. Dios mío,
Salmo 24(1-7) [1]
24:1 A ti, Señor, levanto mi alma; * Dios mío, en ti confío, no quede yo defraudado,
24:3 Que no triunfen de mí mis enemigos, * pues los que esperan en ti no quedan defraudados,
24:4 Mientras que el fracaso * malogra a los traidores.
24:4 Señor, enséñame tus caminos, * instrúyeme en tus sendas:
24:5 Haz que camine con lealtad; enséñame, * porque Tú eres mi Dios y Salvador, y todo el día te estoy esperando.
24:6 Recuerda, Señor, que tu ternura y tu misericordia * son eternas;
24:7 No te acuerdes de los pecados * ni de las maldades de mi juventud;
24:7 Acuérdate de mí con misericordia, * por tu bondad, Señor.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 24(8-14) [2]
24:8 Dulcis et rectus Dóminus: * propter hoc legem dabit delinquéntibus in via.
24:9 Díriget mansuétos in judício: * docébit mites vias suas.
24:10 Univérsæ viæ Dómini, misericórdia et véritas, * requiréntibus testaméntum ejus et testimónia ejus.
24:11 Propter nomen tuum, Dómine, propitiáberis peccáto meo: * multum est enim.
24:12 Quis est homo qui timet Dóminum? * legem státuit ei in via, quam elégit.
24:13 Ánima ejus in bonis demorábitur: * et semen ejus hereditábit terram.
24:14 Firmaméntum est Dóminus timéntibus eum: * et testaméntum ipsíus ut manifestétur illis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 24(8-14) [2]
24:8 El Señor es bueno y es recto, * y enseña el camino a los pecadores;
24:9 Hace caminar a los humildes con rectitud, * enseña su camino a los humildes.
24:10 Las sendas del Señor son misericordia y lealtad * para los que guardan su alianza y sus mandatos.
24:11 Por el honor de tu nombre, Señor, perdona mis culpas, * que son muchas.
24:12 ¿Hay alguien que tema al Señor? * Él le enseñará el camino escogido:
24:13 Su alma vivirá feliz, * su descendencia poseerá la tierra.
24:14 El Señor se confía con sus fieles, * y les da a conocer su alianza.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 24(15-22) [3]
24:15 Óculi mei semper ad Dóminum: * quóniam ipse evéllet de láqueo pedes meos.
24:16 Réspice in me, et miserére mei: * quia únicus et pauper sum ego.
24:17 Tribulatiónes cordis mei multiplicátæ sunt: * de necessitátibus meis érue me.
24:18 Vide humilitátem meam, et labórem meum: * et dimítte univérsa delícta mea.
24:19 Réspice inimícos meos quóniam multiplicáti sunt, * et ódio iníquo odérunt me.
24:20 Custódi ánimam meam, et érue me: * non erubéscam quóniam sperávi in te.
24:21 Innocéntes et recti adhæsérunt mihi: * quia sustínui te.
24:22 Líbera, Deus, Israël, * ex ómnibus tribulatiónibus suis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus meus in te confído non erubéscam.
Salmo 24(15-22) [3]
24:15 Tengo los ojos puestos en el Señor, * porque Él saca mis pies de la red.
24:16 Mírame, oh Dios, y ten piedad de mí, * que estoy solo y afligido.
24:17 Ensancha mi corazón oprimido * y sácame de mis tribulaciones.
24:18 Mira mis trabajos y mis penas * y perdona todos mis pecados;
24:19 Mira cuántos son mis enemigos, * que me detestan con odio cruel.
24:20 Guarda mi vida y líbrame, * no quede yo defraudado de haber acudido a ti.
24:21 La inocencia y la rectitud me protegerán, * porque espero en ti.
24:22 Salva, oh Dios, a Israel * de todos sus peligros.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Dios mío, en ti confío, no sea yo confundido.
Capitulum Responsorium Versus {ex Psalterio secundum diem}
1 Tim. 1:17
Regi sæculórum immortáli et invisíbili, soli Deo honor et glória in sǽcula sæculórum. Amen.
℟. Deo grátias.

℟.br. Christe, Fili Dei vivi, * Miserére nobis.
℟. Christe, Fili Dei vivi, * Miserére nobis.
℣. Qui sedes ad déxteram Patris.
℟. Miserére nobis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Christe, Fili Dei vivi, * Miserére nobis.

℣. Exsúrge, Christe, ádjuva nos.
℟. Et líbera nos propter nomen tuum.
Chapter Responsory Verse {del Salterio del día correspondiente}
1 Tim 1:17
Al Rey de los siglos, inmortal e invisible, al único Dios, honor y gloria por los siglos de los siglos. Amén.
℟. Demos gracias a Dios.

℟.br. Cristo, Hijo de Dios vivo, * ten piedad de nosotros.
℟. Cristo, Hijo de Dios vivo, * ten piedad de nosotros.
℣. Tú que estás sentado a la derecha del Padre.
℟. Ten piedad de nosotros.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Cristo, Hijo de Dios vivo, * ten piedad de nosotros.

℣. Levántate, Cristo, y ayúdanos.
℟. Y líbranos por tu nombre.
Orationes
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Dómine Deus omnípotens, qui ad princípium huius diéi nos perveníre fecísti: tua nos hódie salva virtúte; ut in hac die ad nullum declinémus peccátum, sed semper ad tuam justítiam faciéndam nostra procédant elóquia, dirigántur cogitatiónes et ópera.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
Oraciones
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
Oremos.
Señor, Dios omnipotente, que nos has concedido llegar al principio de este día: sálvanos hoy con tu virtud; para que en este día no caigamos en ningún pecado; sino que nuestras palabras, pensamientos y obras se dirijan siempre al cumplimiento de vuestra santa ley.
Per Dominum
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
℣. Bendigamos al Señor.
℟. Demos gracias a Dios.
Martyrologium (anticip.)
Sexto Idus Octóbris Luna prima Anno Dómini 2018

Sancti Francísci Bórgiæ, Sacerdótis e Societáte Jesu et Confessóris, cujus dies natális prídie Kaléndas Octóbris recensétur.
Apud Septam, in Mauritánia Tingitána, pássio sanctórum septem Mártyrum, ex Ordine Minórum, scílicet Daniélis, Samuélis, Angeli, Leónis, Nicolái, Hugolíni et Domni; qui, cum essent omnes præter Domnum Sacerdótes, ibídem, ob Evangélii prædicatiónem et Mahuméticæ confutatiónem sectæ, a Saracénis contumélias, víncula et flagélla perpéssi, demum, capítibus abscíssis, martýrii palmam adépti sunt.
Colóniæ Agrippínæ sancti Gereónis Mártyris, cum áliis trecéntis decem et octo; qui pro vera pietáte, in persecutióne Maximiáni, gládiis patiéntes colla subdidérunt.
In território ejúsdem urbis sanctórum Victóris et Sociórum Mártyrum.
Bonnæ, in Germánia, sanctórum Mártyrum Cássii et Floréntii, cum áliis plúrimis.
Nicomedíæ sanctórum Mártyrum Eulámpii, et soróris Eulámpiæ Vírginis. Hæc porro, cum audísset pro Christo fratrem torquéri, in médiam turbam exsíluit, et, fratrem amplexáta, huic sóciam se adjúnxit; atque ambo, conjécti in ollam fervéntis ólei, sed nulla ex parte læsi, tandem, una cum áliis ducéntis, qui eo miráculo permóti credíderant in Christum, cápitis obtruncatióne martýrium complevérunt.
In Creta ínsula beáti Pinýti, inter Epíscopos nobilíssimi. Hic, Gnósiæ urbis Epíscopus, sub Marco Antoníno Vero et Lúcio Aurélio Cómmodo flóruit, et in scriptis suis, velut in quodam spéculo, vivéntem sui relíquit imáginem.
Eboráci, in Anglia, sancti Paulíni Epíscopi, qui fuit beáti Gregórii Papæ discípulus; et, una cum áliis, ad prædicándum Evangélium illuc ab eo missus, Edwínum Regem ejúsque pópulum ad Christi fidem convértit.
Populónii, in Túscia, sancti Cerbónii, Epíscopi et Confessóris, qui (ut sanctus Gregórius Papa refert) in vita et morte miráculis cláruit.
Verónæ sancti Cerbónii Epíscopi.
Cápuæ sancti Paulíni Epíscopi.
℣. Et álibi aliórum plurimórum sanctórum Mártyrum et Confessórum, atque sanctárum Vírginum.
℟. Deo grátias.
Martyrologium (anticip.)
October 10th 2018, the 1st day of the Moon,

10 de octubre

San Francisco de Borja, Presbítero y Confesor de la Fe, Sd. - Blanco
San Francisco de Borja, Sacerdote de la Compañía de Jesús y Confesor, cuyo tránsito se conmemora el 30 de Septiembre. n. 28 de octubre de 1510 en Gandía (Valencia), España; † 30 de septiembre de 1572 en Ferrara, Italia. Protector contra los terremotos. San Francisco, duque de Gandía, nacido en 1510, mereció ser llamado por Carlos V el milagro de los príncipes por sus cualidades y virtudes. Después de haber vivido santamente en Colonia como capitán general y después en su principado, entró en 1545, después de cuatro años de viudez, en la Compañía de Jesús, de la que llegó a ser superior general a pesar de sus lágrimas. Sus admirables predicaciones hacían llorar a todos los asistentes. Rehusó el cardenalato y murió en 1572.
En Ceuta de la Mauritania Tingitana, el triunfo de siete santos Mártires de la Orden de Menores, a saber: Daniel, Samuel, Ángel, León, Nicolás, Hugolino y Domno. Todos menos Domno eran Sacerdotes; y por la predicación del Evangelio y confutación de la secta de Mahoma, después de muchas afrentas, prisiones y azotes sufridos de parte de los Sarracenos, al fin, cortadas las cabezas, alcanzaron la palma del martirio.
En Colonia, san Gereón, Mártir, con otros trescientos diez y ocho, los cuales por la verdadera religión, en la persecución de Maximiano, ofrecieron pacientemente sus cuellos a la espada.
En territorio de la misma ciudad, los santos Víctor y Compañeros, Mártires.
En Bona de Alemania, los santos Mártires Casio y Florencio, con otros muchísimos.
En Nicomedia, los santos Mártires Eulampio y su hermana Eulampia, Virgen; la cual, como oyese que su hermano era atormentado por Cristo, saltando por medio de la turba, y abrazándose a él, se hizo su compañera en el tormento, y ambos arrojados en una tina de aceite hirviendo, y no recibiendo daño alguno, por último fueron decapitados, junto con otros doscientos que, al presenciar aquel milagro, creyeron en Cristo.
En la isla de Creta, san Pinito, nobilísimo entre los Obispos; floreció siéndolo de Gnosia, por los tiempos de Marco Antonino Vero y Lucio Aurelio Cómodo, y en sus escritos, como un espejo, dejó un vivo retrato de sí mismo.
En York de Inglaterra, san Paulino, Obispo, que fue discípulo de San Gregorio Papa, y por él enviado allá con otros a predicar el Evangelio, convirtió a la fe de Cristo al Rey Edwino y a su pueblo.
En Populonia de Toscana, san Cerbonio, Obispo y Confesor, que, según atestigua san Gregorio Papa, en vida y en muerte fue esclarecido en milagros.
En Verona, otro san Cerbonio, Obispo.
En Capua, san Paulino, Obispo.
℣. Y en otras partes, otros muchos santos Mártires y Confesores, y santas Vírgenes.
℟. Demos gracias a Dios.
℣. Pretiósa in conspéctu Dómini.
℟. Mors Sanctórum ejus.
Sancta María et omnes Sancti intercédant pro nobis ad Dóminum, ut nos mereámur ab eo adjuvári et salvári, qui vivit et regnat in sǽcula sæculórum.
℟. Amen.

℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
℣. Preciosa es a los ojos del Señor.
℟. La muerte de sus fieles.
Santa María y todos los santos intercedan por nosotros al Señor, para que merezcamos ser ayudados y salvados por Aquél que vive y reina por los siglos de los siglos.
℟. Amén.

℣. Dios mío, ven en mi auxilio.
℟. Señor, date prisa en socorrerme.
℣. Dios mío, ven en mi auxilio.
℟. Señor, date prisa en socorrerme.
℣. Dios mío, ven en mi auxilio.
℟. Señor, date prisa en socorrerme.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Réspice in servos tuos, Dómine, et in ópera tua, et dírige fílios eórum.
℟. Et sit splendor Dómini Dei nostri super nos, et ópera mánuum nostrárum dírige super nos, et opus mánuum nostrárum dírige.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Orémus.
Dirígere et sanctificáre, régere et gubernáre dignáre, Dómine Deus, Rex cæli et terræ, hódie corda et córpora nostra, sensus, sermónes et actus nostros in lege tua, et in opéribus mandatórum tuórum: ut hic et in ætérnum, te auxiliánte, salvi et líberi esse mereámur, Salvátor mundi:
Qui vivis et regnas in sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Señor, ten piedad. Cristo, ten piedad. Señor, ten piedad.
El «Padre Nuestro» en silencio hasta «Y no nos dejes caer en la tentación».
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
℣. Mira a tus siervos, Señor, mira a tus obras y guía a tus hijos.
℟. Baje a nosotros la gloria del Señor, nuestro Dios, y haga prósperas las obras de nuestras manos y dirige este mismo trabajo nuestro.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Oremos.
Dígnate, Señor Dios, Rey del cielo y de la tierra, dirigir y santificar, regir y gobernar hoy nuestros corazones, nuestros cuerpos, sentidos, palabras y actos en la observancia de tu ley, y en las obras de tus mandamientos, para que aquí y eternamente merezcamos con tu auxilio ser salvos y libres, Salvador del mundo. Tú, que vives y reinas por los siglos de los siglos.
℟. Amén.
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Dies et actus nostros in sua pace dispónat Dóminus omnípotens. Amen.
Lectio brevis {Per Annum}
2 Thess 3:5
Dóminus autem dírigat corda et córpora nostra in caritáte Dei et patiéntia Christi.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. El Señor todopoderoso ordene con su paz nuestros días y tareas. Amén.
Lectura breve {Tiempo Ordinario}
2 Tes 3:5
El Señor enderece nuestro cuerpo y nuestro corazón hacia el amor de Dios y hacia la paciencia de Cristo.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.
Conclusio
℣. Adjutórium nóstrum in nómine Dómini.
℟. Qui fecit cælum et terram.
℣. Benedícite.
℟. Deus.
℣. Dóminus nos benedícat, et ab omni malo deféndat, et ad vitam perdúcat ætérnam. Et fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Conclusión
℣. Nuestro auxilio es el nombre del Señor.
℟. Que hizo el cielo y la tierra.
℣. Bendecid.
℟. Oh Dios.
℣. El Señor nos bendiga, nos defienda de todo mal y nos lleve a la vida eterna. Y las almas de los fieles, por la misericordia de Dios, descansen en paz.
℟. Amén.

Ad Tertiam

Incipit
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
Rito de entrada
℣. Dios mío, ven en mi auxilio.
℟. Señor, date prisa en socorrerme.
Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Aleluya.
Hymnus
Nunc, Sancte, nobis, Spíritus,
Unum Patri cum Fílio,
Dignáre promptus íngeri
Nostro refúsus péctori.

Os, lingua, mens, sensus, vigor
Confessiónem pérsonent.
Flamméscat igne cáritas,
Accéndat ardor próximos.

Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
Himno
Divino Espíritu Santo,
con Padre e Hijo Dios uno,
ven ahora a nuestro pecho
derramado en amor puro.

Boca, lengua, mente y alma
canten la alabanza, y juntos
estreche los corazones
de la caridad el nudo.

Hazlo así, Padre piísimo,
y al Padre igual Hijo único,
con el Espíritu Santo,
que reinas siglos sin número.
Amén.
Psalmi {Salmos, antífonas ex Psalterio secundum diem}
Ant. Respéxit me.
Psalmus 39(2-9) [1]
39:2 Exspéctans exspectávi Dóminum, * et inténdit mihi.
39:3 Et exaudívit preces meas: * et edúxit me de lacu misériæ, et de luto fæcis.
39:3 Et státuit super petram pedes meos: * et diréxit gressus meos.
39:4 Et immísit in os meum cánticum novum, * carmen Deo nostro.
39:4 Vidébunt multi, et timébunt: * et sperábunt in Dómino.
39:5 Beátus vir, cujus est nomen Dómini spes ejus: * et non respéxit in vanitátes et insánias falsas.
39:6 Multa fecísti tu, Dómine, Deus meus, mirabília tua: * et cogitatiónibus tuis non est qui símilis sit tibi.
39:6 Annuntiávi et locútus sum: * multiplicáti sunt super númerum.
39:7 Sacrifícium et oblatiónem noluísti: * aures autem perfecísti mihi.
39:7 Holocáustum et pro peccáto non postulásti: * tunc dixi: Ecce, vénio.
39:8 In cápite libri scriptum est de me ut fácerem voluntátem tuam: * Deus meus, vólui, et legem tuam in médio cordis mei.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmos {Salmos, antífonas del Salterio del día correspondiente}
Ant. Me miró.
Salmo 39(2-9) [1]
39:2 Yo esperaba con ansia al Señor; * Él se inclinó.
39:3 Y escuchó mi grito: * Me levantó de la fosa fatal, de la charca fangosa;
39:3 Afianzó mis pies sobre roca, * y aseguró mis pasos;
39:4 Me puso en la boca un cántico nuevo, * un himno a nuestro Dios.
39:4 Muchos, al verlo, quedaron sobrecogidos * y confiaron en el Señor.
39:5 Dichoso el hombre que ha puesto su confianza en el Señor, * y no acude a los idólatras, que se extravían con engaños.
39:6 Cuántas maravillas has hecho, Señor, Dios mío, * cuántos planes en favor nuestro; nadie se te puede comparar.
39:6 Intento proclamarlas, decirlas, * pero superan todo número.
39:7 Tú no quieres sacrificios ni ofrendas, * y, en cambio, me abriste el oído;
39:7 No pides sacrificio expiatorio, * entonces yo digo: «Aquí estoy
39:8 -Como está escrito en mi libro- para hacer tu voluntad». * Dios mío, lo quiero, y llevo tu ley en las entrañas.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 39(10-14) [2]
39:10 Annuntiávi justítiam tuam in ecclésia magna, * ecce, lábia mea non prohibébo: Dómine, tu scisti.
39:11 Justítiam tuam non abscóndi in corde meo: * veritátem tuam et salutáre tuum dixi.
39:11 Non abscóndi misericórdiam tuam et veritátem tuam * a concílio multo.
39:12 Tu autem, Dómine, ne longe fácias miseratiónes tuas a me: * misericórdia tua et véritas tua semper suscepérunt me.
39:13 Quóniam circumdedérunt me mala, quorum non est númerus: * comprehendérunt me iniquitátes meæ, et non pótui ut vidérem.
39:13 Multiplicátæ sunt super capíllos cápitis mei: * et cor meum derelíquit me.
39:14 Compláceat tibi, Dómine, ut éruas me: * Dómine, ad adjuvándum me réspice.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 39(10-14) [2]
39:10 He proclamado tu salvación ante toda la asamblea; * no he cerrado los labios, Señor, Tú lo sabes.
39:11 No me he guardado en el pecho tu defensa, * he contado tu fidelidad y tu salvación,
39:11 No he negado tu misericordia y tu lealtad * ante la gran asamblea.
39:12 Tú, Señor, no me cierres tus entrañas, * que tu misericordia y tu lealtad me guarden siempre,
39:13 Porque me cercan desgracias sin cuento. * Se me echan encima mis culpas, y no puedo huir;
39:13 Son más que los pelos de mi cabeza, * y me falta el valor.
39:14 Señor, dígnate librarme; * Señor, date prisa en socorrerme;
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 39(15-18) [3]
39:15 Confundántur et revereántur simul, qui quærunt ánimam meam, * ut áuferant eam.
39:15 Convertántur retrórsum, et revereántur, * qui volunt mihi mala.
39:16 Ferant conféstim confusiónem suam, * qui dicunt mihi: Euge, euge.
39:17 Exsúltent et læténtur super te omnes quæréntes te: * et dicant semper: Magnificétur Dóminus: qui díligunt salutáre tuum.
39:18 Ego autem mendícus sum, et pauper: * Dóminus sollícitus est mei.
39:18 Adjútor meus, et protéctor meus tu es: * Deus meus, ne tardáveris.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Respéxit me et exaudívit deprecatiónem meam Dóminus.
Salmo 39(15-18) [3]
39:15 Sufran una derrota ignominiosa * los que me persiguen a muerte,
39:15 Vuelvan la espalda afrentados * los que traman mi daño;
39:16 Queden mudos de vergüenza * los que se ríen de mí.
39:17 Alégrense y gocen contigo todos los que te buscan; * digan siempre: «Grande es el Señor» los que desean tu salvación.
39:18 Yo soy pobre y desgraciado, * pero el Señor se cuida de mí;
39:18 Tú eres mi auxilio y mi liberación: * Dios mío, no tardes.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Me miró el Señor y escuchó mi plegaria.
Capitulum Responsorium Versus {ex Commune aut Festo}
Sir 31:8-9
Beátus vir, qui invéntus est sine mácula, et qui post aurum non ábiit, nec sperávit in pecúnia et thesáuris. Quis est hic, et laudábimus eum? fecit enim mirabília in vita sua.
℟. Deo grátias.

℟.br. Amávit eum Dóminus, * Et ornávit eum.
℟. Amávit eum Dóminus, * Et ornávit eum.
℣. Stolam glóriæ índuit eum.
℟. Et ornávit eum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Amávit eum Dóminus, * Et ornávit eum.

℣. Os justi meditábitur sapiéntiam.
℟. Et lingua ejus loquétur judícium.
Chapter Responsory Verse {del Común o de la Fiesta}
Sir 31:8-9
¡Dichoso el hombre que es hallado intachable: que no corrió detrás del dinero ni puso su confianza en las riquezas! ¿Quién es ése?, y lo felicitaremos. Porque ha hecho maravillas en su pueblo.
℟. Demos gracias a Dios.

℟.br. El Señor lo amó * Y lo enalteció.
℟. El Señor lo amó * Y lo enalteció.
℣. Lo vistió con un traje de honor.
℟. Y lo enalteció.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. El Señor lo amó * Y lo enalteció.

℣. La boca del justo expone la sabiduría.
℟. Su lengua explica el derecho.
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui beátum Joánnem Confessórem tuum ad fidem in géntibus propagándam mirabíliter excitáre dignátus es, ac per eum in erudiéndis fidélibus novam in Ecclésia tua famíliam congregásti: da nobis fámulis tuis; ita ejus institútis profícere, ut prǽmia consequámur ætérna.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oración {del Propio de los Santos}
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
Oremos.
Oh Dios, que suscitaste a San Juan Leonardi para propagar la fe entre las naciones paganas; y por medio de él, fundaste en tu Iglesia una nueva congragación para instruir a los fieles: concédenos sacar provecho de sus enseñanzas, para alcanzar la recompensa eterna.
Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que vive y reina contigo en la unidad del Espíritu Santo, Dios, por todos los siglos de los siglos.
℟. Amén.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Conclusión
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
℣. Bendigamos al Señor.
℟. Demos gracias a Dios.
℣. Las almas de los fieles, por la misericordia de Dios, descansen en paz.
℟. Amén.

Ad Sextam

Incipit
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
Rito de entrada
℣. Dios mío, ven en mi auxilio.
℟. Señor, date prisa en socorrerme.
Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Aleluya.
Hymnus
Rector potens, verax Deus,
Qui témperas rerum vices,
Splendóre mane illúminas,
Et ígnibus merídiem:

Exstíngue flammas lítium,
Aufer calórem nóxium,
Confer salútem córporum,
Verámque pacem córdium.

Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
Himno
Rector sabio, Dios potente,
que en todo pones concierto ;
alumbras por la mañana,
y al mediodía das fuego:

Apaga el calor nocivo,
estingue llamas de pleitos;
paz al corazon sincera
confiere, y salud al cuerpo.

Hazlo así, Padre piísimo,
y al Padre igual Unigénito,
con el Espíritu Santo,
que reinas siglos sin término.
Amén.
Psalmi {Salmos, antífonas ex Psalterio secundum diem}
Ant. Suscepísti me, Dómine:
Psalmus 40 [1]
40:2 Beátus qui intéllegit super egénum, et páuperem: * in die mala liberábit eum Dóminus.
40:3 Dóminus consérvet eum, et vivíficet eum, et beátum fáciat eum in terra: * et non tradat eum in ánimam inimicórum ejus.
40:4 Dóminus opem ferat illi super lectum dolóris ejus: * univérsum stratum ejus versásti in infirmitáte ejus.
40:5 Ego dixi: Dómine, miserére mei: * sana ánimam meam, quia peccávi tibi.
40:6 Inimíci mei dixérunt mala mihi: * Quando moriétur, et períbit nomen ejus?
40:7 Et si ingrediebátur ut vidéret, vana loquebátur: * cor ejus congregávit iniquitátem sibi.
40:7 Egrediebátur foras, * et loquebátur in idípsum.
40:8 Advérsum me susurrábant omnes inimíci mei: * advérsum me cogitábant mala mihi.
40:9 Verbum iníquum constituérunt advérsum me: * Numquid qui dormit non adíciet ut resúrgat?
40:10 Étenim homo pacis meæ, in quo sperávi: * qui edébat panes meos, magnificávit super me supplantatiónem.
40:11 Tu autem, Dómine, miserére mei, et resúscita me: * et retríbuam eis.
40:12 In hoc cognóvi quóniam voluísti me: * quóniam non gaudébit inimícus meus super me.
40:13 Me autem propter innocéntiam suscepísti: * et confirmásti me in conspéctu tuo in ætérnum.
40:14 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, a sǽculo et usque in sǽculum: * fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmos {Salmos, antífonas del Salterio del día correspondiente}
Ant. Me acogiste, Señor,
Salmo 40 [1]
40:2 Dichoso el que cuida del pobre y desvalido; * en el día aciago lo pondrá a salvo el Señor.
40:3 El Señor lo guarda y lo conserva en vida, para que sea dichoso en la tierra, * y no lo entrega a la saña de sus enemigos.
40:4 El Señor lo sostendrá en el lecho del dolor, * calmará los dolores de su enfermedad.
40:5 Yo dije: «Señor, ten misericordia, * sáname, porque he pecado contra ti».
40:6 Mis enemigos me desean lo peor: * «a ver si se muere y se acaba su apellido».
40:7 El que viene a verme habla con fingimiento, * disimula su mala intención,
40:7 Y cuando sale afuera, * la dice.
40:8 Mis adversarios se reúnen a murmurar contra mí, * hacen cálculos siniestros:
40:9 «Padece un mal sin remedio, * se acostó para no levantarse».
40:10 Incluso mi amigo, de quien yo me fiaba, * que compartía mi pan, es el primero en traicionarme.
40:11 Pero Tú, Señor, apiádate de mí, haz que pueda levantarme, * para que yo les dé su merecido.
40:12 En esto conozco que me amas: * en que mi enemigo no triunfa de mí.
40:13 A mí, en cambio, me conservas la salud, * me mantienes siempre en tu presencia.
40:14 Bendito el Señor, Dios de Israel, ahora y por siempre. * Amén, amén.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 41(2-6) [2]
41:2 Quemádmodum desíderat cervus ad fontes aquárum: * ita desíderat ánima mea ad te, Deus.
41:3 Sitívit ánima mea ad Deum fortem vivum: * quando véniam, et apparébo ante fáciem Dei?
41:4 Fuérunt mihi lácrimæ meæ panes die ac nocte: * dum dícitur mihi quotídie: Ubi est Deus tuus?
41:5 Hæc recordátus sum, et effúdi in me ánimam meam: * quóniam transíbo in locum tabernáculi admirábilis, usque ad domum Dei.
41:5 In voce exsultatiónis, et confessiónis: * sonus epulántis.
41:6 Quare tristis es, ánima mea? * et quare contúrbas me?
41:6 Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi: * salutáre vultus mei, et Deus meus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 41(2-6) [2]
41:2 Como busca la cierva corrientes de agua, * así mi alma te busca a ti, Dios mío;
41:3 Tiene sed de Dios, del Dios vivo: * ¿cuándo entraré a ver el rostro de Dios?
41:4 Las lágrimas son mi pan noche y día, * mientras todo el día me repiten: «¿Dónde está tu Dios?»
41:5 Recuerdo otros tiempos, y desahogo mi alma conmigo: * cómo marchaba a la cabeza del grupo, hacia la casa de Dios,
41:5 Entre cantos de júbilo y alabanza, * en el bullicio de la fiesta.
41:6 ¿Por qué te acongojas, alma mía, * por qué te me turbas?
41:6 Espera en Dios que volverás a alabarlo: * «Salud de mi rostro, Dios mío».
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 41(7-12) [3]
41:7 Ad meípsum ánima mea conturbáta est: * proptérea memor ero tui de terra Jordánis, et Hermóniim a monte módico.
41:8 Abýssus abýssum ínvocat, * in voce cataractárum tuárum.
41:8 Ómnia excélsa tua, et fluctus tui * super me transiérunt.
41:9 In die mandávit Dóminus misericórdiam suam: * et nocte cánticum ejus.
41:9 Apud me orátio Deo vitæ meæ, * dicam Deo: Suscéptor meus es.
41:10 Quare oblítus es mei? * et quare contristátus incédo, dum afflígit me inimícus?
41:11 Dum confringúntur ossa mea, * exprobravérunt mihi qui tríbulant me inimíci mei.
41:11 Dum dicunt mihi per síngulos dies: Ubi est Deus tuus? * quare tristis es, ánima mea? et quare contúrbas me?
41:12 Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi: * salutáre vultus mei, et Deus meus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Suscepísti me, Dómine: et confirmásti me in conspéctu tuo.
Salmo 41(7-12) [3]
41:7 Cuando mi alma se acongoja, * te recuerdo desde el Jordán y el Hermón y el Monte Menor.
41:8 Una sima grita a otra sima * con voz de cascadas:
41:8 Tus torrentes y tus olas * me han arrollado.
41:9 De día el Señor me hará misericordia, * de noche cantaré la alabanza del Dios de mi vida.
41:9 Diré a Dios: * «Roca mía, ¿por qué me olvidas?
41:10 ¿Por qué voy andando, sombrío, * hostigado por mi enemigo?»
41:11 Se me rompen los huesos * por las burlas del adversario;
41:11 Todo el día me preguntan: «¿Dónde está tu Dios?» * ¿Por qué te acongojas, alma mía, por qué te me turbas?
41:12 Espera en Dios que volverás a alabarlo: * «Salud de mi rostro, Dios mío».
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Me acogiste, Señor, bajo tu protección, y me confortaste en tu presencia.
Capitulum Responsorium Versus {ex Commune aut Festo}
Sir 39:6
Justus cor suum trádidit ad vigilándum dilúculo ad Dóminum, qui fecit illum, et in conspéctu Altíssimi deprecábitur.
℟. Deo grátias.

℟.br. Os justi * Meditábitur sapiéntiam.
℟. Os justi * Meditábitur sapiéntiam.
℣. Et lingua ejus loquétur judícium.
℟. Meditábitur sapiéntiam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Os justi * Meditábitur sapiéntiam.

℣. Lex Dei ejus in corde ipsíus.
℟. Et non supplantabúntur gressus ejus.
Chapter Responsory Verse {del Común o de la Fiesta}
Sir 39:6
El justo hace propósito de madrugar para buscar al Señor, que lo creó, y reza en presencia del Altísimo.
℟. Demos gracias a Dios.

℟.br. La boca del justo * Expone la sabiduría.
℟. La boca del justo * Expone la sabiduría.
℣. Su lengua explica el derecho.
℟. Expone la sabiduría.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. La boca del justo * Expone la sabiduría.

℣. Lleva en el corazón la ley de su Dios.
℟. Y sus pasos no vacilan.
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui beátum Joánnem Confessórem tuum ad fidem in géntibus propagándam mirabíliter excitáre dignátus es, ac per eum in erudiéndis fidélibus novam in Ecclésia tua famíliam congregásti: da nobis fámulis tuis; ita ejus institútis profícere, ut prǽmia consequámur ætérna.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oración {del Propio de los Santos}
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
Oremos.
Oh Dios, que suscitaste a San Juan Leonardi para propagar la fe entre las naciones paganas; y por medio de él, fundaste en tu Iglesia una nueva congragación para instruir a los fieles: concédenos sacar provecho de sus enseñanzas, para alcanzar la recompensa eterna.
Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que vive y reina contigo en la unidad del Espíritu Santo, Dios, por todos los siglos de los siglos.
℟. Amén.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Conclusión
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
℣. Bendigamos al Señor.
℟. Demos gracias a Dios.
℣. Las almas de los fieles, por la misericordia de Dios, descansen en paz.
℟. Amén.

Ad Nonam

Incipit
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
Rito de entrada
℣. Dios mío, ven en mi auxilio.
℟. Señor, date prisa en socorrerme.
Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Aleluya.
Hymnus
Rerum, Deus, tenax vigor,
Immótus in te pérmanens,
Lucis diúrnæ témpora
Succéssibus detérminans:

Largíre lumen véspere,
Quo vita nusquam décidat,
Sed prǽmium mortis sacræ
Perénnis instet glória.

Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
Himno
¡Oh Dios! firmeza del mundo,
permaneciendo inmovible
para señalar los tiempos
haces que los astros giren.

Danos la luz por la tarde,
que nunca la vida espire;
mas premio de muerte santa
tu gloria nos vivifique.

Hazlo así, Padre piísimo,
Hijo, su imágen sublime,
con el Espíritu Santo,
que reinas siglos sin límites.
Amén.
Psalmi {Salmos, antífonas ex Psalterio secundum diem}
Ant. Salvásti nos,
Psalmus 43(2-9) [1]
43:2 Deus áuribus nostris audívimus: * patres nostri annuntiavérunt nobis.
43:2 Opus, quod operátus es in diébus eórum, * et in diébus antíquis.
43:3 Manus tua gentes dispérdidit, et plantásti eos: * afflixísti pópulos, et expulísti eos.
43:4 Nec enim in gládio suo possedérunt terram, * et brácchium eórum non salvávit eos:
43:4 Sed déxtera tua, et brácchium tuum, et illuminátio vultus tui: * quóniam complacuísti in eis.
43:5 Tu es ipse Rex meus et Deus meus: * qui mandas salútes Jacob.
43:6 In te inimícos nostros ventilábimus cornu: * et in nómine tuo spernémus insurgéntes in nobis.
43:7 Non enim in arcu meo sperábo: * et gládius meus non salvábit me.
43:8 Salvásti enim nos de affligéntibus nos: * et odiéntes nos confudísti.
43:9 In Deo laudábimur tota die: * et in nómine tuo confitébimur in sǽculum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmos {Salmos, antífonas del Salterio del día correspondiente}
Ant. Tú nos salvaste,
Salmo 43(2-9) [1]
43:2 Oh Dios, nuestros oídos lo oyeron, * nuestros padres nos lo han contado:
43:2 La obra que realizaste en sus días, * en los años remotos.
43:3 Tú mismo con tu mano desposeíste a los gentiles, y los plantaste a ellos; * trituraste a las naciones, y los hiciste crecer a ellos.
43:4 Porque no fue su espada la que ocupó la tierra, * ni su brazo el que le dio la victoria,
43:4 Sino tu diestra y tu brazo y la luz de tu rostro, * porque Tú lo amabas.
43:5 Mi rey y mi Dios eres Tú, * que das la victoria a Jacob:
43:6 Con tu auxilio embestimos al enemigo, * en tu nombre pisoteamos al agresor.
43:7 Pues yo no confío en mi arco, * ni mi espada me da la victoria;
43:8 Tú nos das la victoria sobre el enemigo * y derrotas a nuestros adversarios.
43:9 Dios ha sido siempre nuestro orgullo, * y siempre damos gracias a tu nombre.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 43(10-20) [2]
43:10 Nunc autem repulísti et confudísti nos: * et non egrediéris, Deus, in virtútibus nostris.
43:11 Avertísti nos retrórsum post inimícos nostros: * et qui odérunt nos, diripiébant sibi.
43:12 Dedísti nos tamquam oves escárum: * et in géntibus dispersísti nos.
43:13 Vendidísti pópulum tuum sine prétio: * et non fuit multitúdo in commutatiónibus eórum.
43:14 Posuísti nos oppróbrium vicínis nostris, * subsannatiónem et derísum his, qui sunt in circúitu nostro.
43:15 Posuísti nos in similitúdinem géntibus: * commotiónem cápitis in pópulis.
43:16 Tota die verecúndia mea contra me est, * et confúsio faciéi meæ coopéruit me.
43:17 A voce exprobrántis, et obloquéntis: * a fácie inimíci, et persequéntis.
43:18 Hæc ómnia venérunt super nos, nec oblíti sumus te: * et iníque non égimus in testaménto tuo.
43:19 Et non recéssit retro cor nostrum: * et declinásti sémitas nostras a via tua:
43:20 Quóniam humiliásti nos in loco afflictiónis, * et coopéruit nos umbra mortis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 43(10-20) [2]
43:10 Ahora, en cambio, nos rechazas y nos avergüenzas, * y ya no sales, Señor, con nuestras tropas:
43:11 Nos haces retroceder ante el enemigo, * y nuestro adversario nos saquea.
43:12 Nos entregas como ovejas a la matanza * y nos has dispersado por las naciones;
43:13 Vendes a tu pueblo por nada, * no lo tasas muy alto.
43:14 Nos haces el escarnio de nuestros vecinos, * irrisión y burla de los que nos rodean;
43:15 Nos has hecho el refrán de los gentiles, * nos hacen muecas las naciones.
43:16 Tengo siempre delante mi deshonra, * y la vergüenza me cubre la cara
43:17 Al oír insultos e injurias, * al ver a mi rival y a mi enemigo.
43:18 Todo esto nos viene encima, sin haberte olvidado ni * haber violado tu alianza,
43:19 Sin que se volviera atrás nuestro corazón * ni se desviaran de tu camino nuestros pasos;
43:20 Y Tú nos arrojaste a un lugar de chacales * y nos cubriste de tinieblas.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 43(21-26) [3]
43:21 Si oblíti sumus nomen Dei nostri, * et si expándimus manus nostras ad deum aliénum:
43:22 Nonne Deus requíret ista? * ipse enim novit abscóndita cordis.
43:22 Quóniam propter te mortificámur tota die: * æstimáti sumus sicut oves occisiónis.
43:23 Exsúrge, quare obdórmis, Dómine? * exsúrge, et ne repéllas in finem.
43:24 Quare fáciem tuam avértis, * oblivísceris inópiæ nostræ, et tribulatiónis nostræ?
43:25 Quóniam humiliáta est in púlvere ánima nostra: * conglutinátus est in terra venter noster.
43:26 Exsúrge, Dómine, ádjuva nos: * et rédime nos propter nomen tuum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Salvásti nos, Dómine, et in nómine tuo confitébimur in sǽcula.
Salmo 43(21-26) [3]
43:21 Si hubiéramos olvidado el nombre de nuestro Dios * y extendido las manos a un dios extraño,
43:22 El Señor lo habría averiguado, * pues Él penetra los secretos del corazón.
43:22 Por tu causa nos degüellan cada día, * nos tratan como a ovejas de matanza.
43:23 Despierta, Señor, ¿por qué duermes? * Levántate, no nos rechaces más.
43:24 ¿Por qué nos escondes tu rostro * y olvidas nuestra desgracia y opresión?
43:25 Nuestro aliento se hunde en el polvo, * nuestro vientre está pegado al suelo.
43:26 Levántate a socorrernos, * redímenos por tu misericordia.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Tú nos salvaste, Señor: eternamente celebraremos tu nombre.
Capitulum Responsorium Versus {ex Commune aut Festo}
Sap 10:10
Justum dedúxit Dóminus per vias rectas, et osténdit illi regnum Dei, et dedit illi sciéntiam sanctórum: honestávit illum in labóribus, et complévit labóres illíus.
℟. Deo grátias.

℟.br. Lex Dei ejus * In corde ipsíus.
℟. Lex Dei ejus * In corde ipsíus.
℣. Et non supplantabúntur gressus ejus.
℟. In corde ipsíus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Lex Dei ejus * In corde ipsíus.

℣. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas.
℟. Et osténdit illi regnum Dei.
Chapter Responsory Verse {del Común o de la Fiesta}
Sab 10:10
El Señor condujo al justo por sendas llanas, le mostró el reino de Dios y le dio a conocer las cosas santas. Lo hizo prosperar en sus tareas, hizo fecundos sus trabajos.
℟. Demos gracias a Dios.

℟.br. Lleva en el corazón * La ley de su Dios.
℟. Lleva en el corazón * La ley de su Dios.
℣. Y sus pasos no vacilan.
℟. La ley de su Dios.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Lleva en el corazón * La ley de su Dios.

℣. El Señor condujo al justo por sendas llanas.
℟. Y le mostró el reino de Dios.
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui beátum Joánnem Confessórem tuum ad fidem in géntibus propagándam mirabíliter excitáre dignátus es, ac per eum in erudiéndis fidélibus novam in Ecclésia tua famíliam congregásti: da nobis fámulis tuis; ita ejus institútis profícere, ut prǽmia consequámur ætérna.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oración {del Propio de los Santos}
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
Oremos.
Oh Dios, que suscitaste a San Juan Leonardi para propagar la fe entre las naciones paganas; y por medio de él, fundaste en tu Iglesia una nueva congragación para instruir a los fieles: concédenos sacar provecho de sus enseñanzas, para alcanzar la recompensa eterna.
Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que vive y reina contigo en la unidad del Espíritu Santo, Dios, por todos los siglos de los siglos.
℟. Amén.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Conclusión
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
℣. Bendigamos al Señor.
℟. Demos gracias a Dios.
℣. Las almas de los fieles, por la misericordia de Dios, descansen en paz.
℟. Amén.

Ad Vesperas

Incipit
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
Rito de entrada
℣. Dios mío, ven en mi auxilio.
℟. Señor, date prisa en socorrerme.
Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Aleluya.
Psalmi {Psalmi, antiphonæ ex Psalterio secundum diem}
Ant. Qui hábitas in cælis, * miserére nobis.
Psalmus 122 [1]
122:1 Ad te levávi óculos meos, * qui hábitas in cælis.
122:2 Ecce, sicut óculi servórum * in mánibus dominórum suórum,
122:2 Sicut óculi ancíllæ in mánibus dóminæ suæ: * ita óculi nostri ad Dóminum, Deum nostrum, donec misereátur nostri.
122:3 Miserére nostri, Dómine, miserére nostri: * quia multum repléti sumus despectióne:
122:4 Quia multum repléta est ánima nostra: * oppróbrium abundántibus, et despéctio supérbis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Qui hábitas in cælis, miserére nobis.
Salmos {Salmos, antífonas del Salterio del día correspondiente}
Ant. Tú que habitas en el cielo * ten piedad de nosotros.
Salmo 122 [1]
122:1 A ti levanto mis ojos, * a ti que habitas en el cielo.
122:2 Como están los ojos de los esclavos fijos * en las manos de sus señores,
122:2 Como están los ojos de la esclava fijos en las manos de su señora, * así están nuestros ojos en el Señor, Dios nuestro, esperando su misericordia.
122:3 Misericordia, Señor, misericordia, * que estamos saciados de desprecios;
122:4 Nuestra alma está saciada * del sarcasmo de los satisfechos, del desprecio de los orgullosos.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Tú que habitas en el cielo ten piedad de nosotros.
Ant. Adjutórium nostrum * in nómine Dómini.
Psalmus 123 [2]
123:1 Nisi quia Dóminus erat in nobis, dicat nunc Israël: * nisi quia Dóminus erat in nobis,
123:2 Cum exsúrgerent hómines in nos, * forte vivos deglutíssent nos:
123:3 Cum irascerétur furor eórum in nos, * fórsitan aqua absorbuísset nos.
123:5 Torréntem pertransívit ánima nostra: * fórsitan pertransísset ánima nostra aquam intolerábilem.
123:6 Benedíctus Dóminus * qui non dedit nos in captiónem déntibus eórum.
123:7 Ánima nostra sicut passer erépta est * de láqueo venántium:
123:7 Láqueus contrítus est, * et nos liberáti sumus.
123:8 Adjutórium nostrum in nómine Dómini, * qui fecit cælum et terram.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Adjutórium nostrum in nómine Dómini.
Ant. Nuestro auxilio * es el nombre del Señor.
Salmo 123 [2]
123:1 Si el Señor no hubiera estado de nuestra parte -que lo diga Israel-, * si el Señor no hubiera estado de nuestra parte,
123:2 Cuando nos asaltaban los hombres, * nos habrían tragado vivos:
123:3 Tanto ardía su ira contra nosotros. * Nos habrían arrollado las aguas,
123:5 Llegándonos el torrente hasta el cuello; * nos habrían llegado hasta el cuello las aguas espumantes.
123:6 Bendito el Señor, * que no nos entregó en presa a sus dientes;
123:7 Hemos salvado la vida como un pájaro * de la trampa del cazador:
123:7 La trampa se rompió * y escapamos.
123:8 Nuestro auxilio es el nombre del Señor, * que hizo el cielo y la tierra.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Nuestro auxilio es el nombre del Señor.
Ant. In circúitu pópuli sui * Dóminus, ex hoc nunc et usque in sǽculum.
Psalmus 124 [3]
124:1 Qui confídunt in Dómino, sicut mons Sion: * non commovébitur in ætérnum, qui hábitat in Jerúsalem.
124:2 Montes in circúitu ejus: * et Dóminus in circúitu pópuli sui, ex hoc nunc et usque in sǽculum.
124:3 Quia non relínquet Dóminus virgam peccatórum super sortem justórum: * ut non exténdant justi ad iniquitátem manus suas.
124:4 Bénefac, Dómine, bonis, * et rectis corde.
124:5 Declinántes autem in obligatiónes addúcet Dóminus cum operántibus iniquitátem: * pax super Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In circúitu pópuli sui Dóminus, ex hoc nunc et usque in sǽculum.
Ant. El Señor circunda a su pueblo, * desde ahora y para siempre.
Salmo 124 [3]
124:1 Los que confían en el Señor son como el monte Sión: * no tiembla, está asentado para siempre.
124:2 Jerusalén está rodeada de montañas, * y el Señor rodea a su pueblo ahora y por siempre.
124:3 No pesará el cetro de los malvados sobre el lote de los justos, * no sea que los justos extiendan su mano a la maldad.
124:4 Señor, concede bienes a los buenos, * a los sinceros de corazón;
124:5 Y a los que se desvían por sendas tortuosas, que los rechace el Señor con los malhechores. * ¡Paz a Israel!
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. El Señor circunda a su pueblo, desde ahora y para siempre.
Ant. Magnificávit Dóminus * fácere nobíscum: facti sumus lætántes.
Psalmus 125 [4]
125:1 In converténdo Dóminus captivitátem Sion: * facti sumus sicut consoláti:
125:2 Tunc replétum est gáudio os nostrum: * et lingua nostra exsultatióne.
125:2 Tunc dicent inter gentes: * Magnificávit Dóminus fácere cum eis.
125:3 Magnificávit Dóminus fácere nobíscum: * facti sumus lætántes.
125:4 Convérte, Dómine, captivitátem nostram, * sicut torrens in Austro.
125:5 Qui séminant in lácrimis, * in exsultatióne metent.
125:6 Eúntes ibant et flebant, * mitténtes sémina sua.
125:6 Veniéntes autem vénient cum exsultatióne, * portántes manípulos suos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Magnificávit Dóminus fácere nobíscum: facti sumus lætántes.
Ant. El Señor ha obrado * en favor nuestro grandes cosas; estamos llenos de gozo.
Salmo 125 [4]
125:1 Cuando el Señor cambió la suerte de Sión, * nos parecía soñar:
125:2 La boca se nos llenaba de risas, * la lengua de cantares.
125:2 Hasta los gentiles decían: * «El Señor ha estado grande con ellos».
125:3 El Señor ha estado grande con nosotros, * y estamos alegres.
125:4 Que el Señor cambie nuestra suerte * como los torrentes del Negueb.
125:5 Los que sembraban con lágrimas * cosechan entre cantares.
125:6 Al ir, iba llorando, * llevando la semilla;
125:7 Al volver, vuelve cantando, * trayendo sus gavillas.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. El Señor ha obrado en favor nuestro grandes cosas; estamos llenos de gozo.
Ant. Dóminus ædíficet * nobis domum, et custódiat civitátem.
Psalmus 126 [5]
126:1 Nisi Dóminus ædificáverit domum, * in vanum laboravérunt qui ædíficant eam.
126:1 Nisi Dóminus custodíerit civitátem, * frustra vígilat qui custódit eam.
126:2 Vanum est vobis ante lucem súrgere: * súrgite postquam sedéritis, qui manducátis panem dolóris.
126:3 Cum déderit diléctis suis somnum: * ecce heréditas Dómini fílii: merces, fructus ventris.
126:4 Sicut sagíttæ in manu poténtis: * ita fílii excussórum.
126:5 Beátus vir, qui implévit desidérium suum ex ipsis: * non confundétur cum loquétur inimícis suis in porta.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus ædíficet nobis domum, et custódiat civitátem.
Ant. El Señor edifique * para nosotros la casa, y custodie la ciudad.
Salmo 126 [5]
126:1 Si el Señor no construye la casa, * en vano se cansan los albañiles;
126:1 Si el Señor no guarda la ciudad, * en vano vigilan los centinelas.
126:2 Es inútil que madruguéis, * que veléis hasta muy tarde, que comáis el pan de vuestros sudores:
126:3 ¡Dios lo da a sus amigos mientras duermen! * La herencia que da el Señor son los hijos; su salario, el fruto del vientre:
126:4 Son saetas en mano de un guerrero * los hijos de la juventud.
126:5 Dichoso el hombre que llena con ellas su aljaba: * no quedará derrotado cuando litigue con su adversario en la plaza.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. El Señor edifique para nosotros la casa, y custodie la ciudad.
Capitulum Hymnus Versus {ex Commune aut Festo}
Sir 31:8-9
Beátus vir, qui invéntus est sine mácula, et qui post aurum non ábiit, nec sperávit in pecúnia et thesáuris. Quis est hic, et laudábimus eum? fecit enim mirabília in vita sua.
℟. Deo grátias.

Hymnus
Iste Conféssor Dómini, coléntes
Quem pie laudant pópuli per orbem,
Hac die lætus méruit suprémos
Laudis honóres.

Qui pius, prudens, húmilis, pudícus,
Sóbriam duxit sine labe vitam,
Donec humános animávit auræ
Spíritus artus.

Cujus ob præstans méritum, frequénter,
Ægra quæ passim jacuére membra,
Víribus morbi dómitis, salúti
Restituúntur.

Noster hinc illi chorus obsequéntem
Cóncinit laudem celebrésque palmas,
Ut piis ejus précibus juvémur
Omne per ævum.

Sit salus illi, decus atque virtus,
Qui, super cæli sólio corúscans,
Tótius mundi sériem gubérnat,
Trinus et unus.
Amen.

℣. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas.
℟. Et osténdit illi regnum Dei.
Capítulo Himno Verso {del Común o de la Fiesta}
Sir 31:8-9
¡Dichoso el hombre que es hallado intachable: que no corrió detrás del dinero ni puso su confianza en las riquezas! ¿Quién es ése?, y lo felicitaremos. Porque ha hecho maravillas en su pueblo.
℟. Demos gracias a Dios.

Himno
Este glorioso confesor de Cristo,
Á quien alaba el pueblo con voz pía,
Plácido hoy día conseguir merece
Trono de gloria.

Pío, discreto, humilde, candoroso,
Rico dechado de virtud cristiana,
Mientras su humana contextura anima
Vital aliento.

Signos patentes de virtud preclara
Tantos prodigios en su nombre obrados:
Del mal postrados los que enfermos yacen,
Vida recobran.

Digno tributo de alabanza el coro
Rinde a su triunfo y merecida palma,
Para que el alma con su ruego alcance
Dones eternos.

Honra perpetua, gloria y alabanza
Al que sentado en solio deslumbrante
Rige constante el universo entero,
Dios trino y uno.
Amén.

℣. El Señor condujo al justo por sendas llanas.
℟. Y le mostró el reino de Dios.
Canticum: Magnificat {Antiphona ex Proprio Sanctorum}
Ant. Hic vir despíciens mundum * et terréna, triúmphans, divítias cælo cóndidit ore, manu.
Canticum B. Mariæ Virginis
Luc. 1:46-55
1:46 Magníficat * ánima mea Dóminum.
1:47 Et exsultávit spíritus meus: * in Deo, salutári meo.
1:48 Quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ: * ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes.
1:49 Quia fecit mihi magna qui potens est: * et sanctum nomen ejus.
1:50 Et misericórdia ejus, a progénie in progénies: * timéntibus eum.
1:51 Fecit poténtiam in brácchio suo: * dispérsit supérbos mente cordis sui.
1:52 Depósuit poténtes de sede: * et exaltávit húmiles.
1:53 Esuriéntes implévit bonis: * et dívites dimísit inánes.
1:54 Suscépit Israël púerum suum: * recordátus misericórdiæ suæ.
1:55 Sicut locútus est ad patres nostros: * Ábraham, et sémini ejus in sǽcula.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Hic vir despíciens mundum et terréna, triúmphans, divítias cælo cóndidit ore, manu.
Canticum: Magnificat {Antífona del Propio de los Santos}
Ant. Este santo, despreciando el mundo * y los bienes de la tierra, acumuló con sus palabras y obras bienes para el cielo, donde él triunfa.
Cántico de la B. Virgen María
Lc 1, 46-55
1:46 Proclama * mi alma la grandeza del Señor,
1:47 Se alegra mi espíritu * en Dios, mi salvador;
1:48 Porque ha mirado la humillación de su esclava. * Desde ahora me felicitarán todas las generaciones,
1:49 Porque el Poderoso ha hecho obras grandes por mí: * su nombre es santo,
1:50 Y su misericordia llega a sus fieles * de generación en generación.
1:51 Él hace proezas con su brazo: * dispersa a los soberbios de corazón,
1:52 Derriba del trono a los poderosos * y enaltece a los humildes,
1:53 A los hambrientos los colma de bienes * y a los ricos los despide vacíos.
1:54 Auxilia a Israel, su siervo, * acordándose de la misericordia,
1:55 Como lo había prometido a nuestros padres, * en favor de Abrahán y su descendencia por siempre.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Este santo, despreciando el mundo y los bienes de la tierra, acumuló con sus palabras y obras bienes para el cielo, donde él triunfa.
Preces Feriales{omittitur}
Preces Feriales{omitido}
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui beátum Joánnem Confessórem tuum ad fidem in géntibus propagándam mirabíliter excitáre dignátus es, ac per eum in erudiéndis fidélibus novam in Ecclésia tua famíliam congregásti: da nobis fámulis tuis; ita ejus institútis profícere, ut prǽmia consequámur ætérna.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oración {del Propio de los Santos}
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
Oremos.
Oh Dios, que suscitaste a San Juan Leonardi para propagar la fe entre las naciones paganas; y por medio de él, fundaste en tu Iglesia una nueva congragación para instruir a los fieles: concédenos sacar provecho de sus enseñanzas, para alcanzar la recompensa eterna.
Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que vive y reina contigo en la unidad del Espíritu Santo, Dios, por todos los siglos de los siglos.
℟. Amén.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Conclusión
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
℣. Bendigamos al Señor.
℟. Demos gracias a Dios.
℣. Las almas de los fieles, por la misericordia de Dios, descansen en paz.
℟. Amén.

Ad Completorium

Incipit
℣. Jube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Noctem quiétam et finem perféctum concédat nobis Dóminus omnípotens.
℟. Amen.
Rito de entrada
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. El Señor todopoderoso nos conceda una noche tranquila y una muerte santa.
℟. Amén.
Lectio brevis
1 Pet 5:8-9
Fratres: Sóbrii estóte, et vigiláte: quia adversárius vester diábolus tamquam leo rúgiens círcuit, quærens quem dévoret: cui resístite fortes in fide.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Lectura breve
1 Pe 5:8-9
Hermanos, sed sobrios, estad despiertos, porque vuestro enemigo el diablo, como león rugiente, ronda buscando a quién devorar. Resistidle firmes en la fe.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.
℣. Adjutórium nóstrum in nómine Dómini.
℟. Qui fecit cælum et terram.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Confíteor Deo omnipoténti, beátæ Maríæ semper Vírgini, beáto Michaéli Archángelo, beáto Joánni Baptístæ, sanctis Apóstolis Petro et Paulo, et ómnibus Sanctis, quia peccávi nimis, cogitatióne, verbo et ópere: percutit sibi pectus mea culpa, mea culpa, mea máxima culpa. Ídeo precor beátam Maríam semper Vírginem, beátum Michaélem Archángelum, beátum Joánnem Baptístam, sanctos Apóstolos Petrum et Paulum, et omnes Sanctos, oráre pro me ad Dóminum Deum nostrum.
Misereátur nostri omnípotens Deus, et dimíssis peccátis nostris, perdúcat nos ad vitam ætérnam. Amen.
Indulgéntiam, absolutiónem et remissiónem peccatórum nostrórum tríbuat nobis omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
℣. Nuestro auxilio es el nombre del Señor.
℟. Que hizo el cielo y la tierra.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores, y no nos dejes caer en la tentación, mas líbranos del mal. Amén.
Yo, pecador, me confieso a Dios todopoderoso, a la bienaventurada siempre Virgen María, al bienaventurado San Miguel Arcángel, al bienaventurado San Juan Bautista, a los bienaventurados apóstoles Pedro y Pablo, a todos los santos (y a vosotros hermanos o a vos, Padre), que pequé gravemente con el pensamiento, palabra y obra se golpea el pecho tres veces, por mi culpa, por mi culpa, por mi grandísima culpa; por tanto, ruego a la bienaventurada siempre Virgen María, al bienaventurado San Miguel Arcángel, al bienaventurado San Juan Bautista, a los santos Apóstoles Pedro y Pablo, a todos los santos (y vosotros hermanos o a vos, Padre), que roguéis por mí a Dios, nuestro Señor.
Dios todopoderoso tenga misericordia de nosotros, perdone nuestros pecados, y nos lleve a la vida eterna. Amén.
El Señor todopoderoso, rico en misericordia, nos conceda la indulgencia, absolución y remisión de nuestros pecados. Amén.
℣. Convérte nos ✙︎ Deus, salutáris noster.
℟. Et avérte iram tuam a nobis.
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
℣. Conviértenos, ✙︎ oh Dios, Salvador nuestro.
℟. Cesa en tu rencor contra nosotros.
℣. Dios mío, ven en mi auxilio.
℟. Señor, date prisa en socorrerme.
Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Aleluya.
Psalmi {Salmos, antífonas ex Psalterio secundum diem}
Ant. Tu, Dómine,
Psalmus 11 [1]
11:2 Salvum me fac, Dómine, quóniam defécit sanctus: * quóniam diminútæ sunt veritátes a fíliis hóminum.
11:3 Vana locúti sunt unusquísque ad próximum suum: * lábia dolósa, in corde et corde locúti sunt.
11:4 Dispérdat Dóminus univérsa lábia dolósa, * et linguam magníloquam.
11:5 Qui dixérunt: Linguam nostram magnificábimus, lábia nostra a nobis sunt, * quis noster Dóminus est?
11:6 Propter misériam ínopum, et gémitum páuperum, * nunc exsúrgam, dicit Dóminus.
11:6 Ponam in salutári: * fiduciáliter agam in eo.
11:7 Elóquia Dómini, elóquia casta: * argéntum igne examinátum, probátum terræ purgátum séptuplum.
11:8 Tu, Dómine, servábis nos: et custódies nos * a generatióne hac in ætérnum.
11:9 In circúitu ímpii ámbulant: * secúndum altitúdinem tuam multiplicásti fílios hóminum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmos {Salmos, antífonas del Salterio del día correspondiente}
Ant. Tú nos guardarás, Señor,
Salmo 11 [1]
11:2 Sálvanos, Señor, que se acaban los buenos, * que desaparece la lealtad entre los hombres:
11:3 No hacen más que mentir a su prójimo, * hablan con labios embusteros y con doblez de corazón.
11:4 Extirpe el Señor los labios embusteros * y la lengua fanfarrona
11:5 De los que dicen: «la lengua es nuestra fuerza, * nuestros labios nos defienden, ¿quién será nuestro amo?»
11:6 El Señor responde: «por la opresión del humilde, por el gemido del pobre, * Yo me levantaré,
11:6 Y pondré a salvo * al que lo ansía».
11:7 Las palabras del Señor son palabras auténticas, * como plata limpia de ganga, refinada siete veces.
11:8 Tú nos guardarás, Señor, nos librarás * para siempre de esa gente:
11:9 De los malvados que merodean * para chupar como sanguijuelas sangre humana.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 12 [2]
12:1 Úsquequo, Dómine, obliviscéris me in finem? * Úsquequo avértis fáciem tuam a me?
12:2 Quámdiu ponam consília in ánima mea, * dolórem in corde meo per diem?
12:3 Úsquequo exaltábitur inimícus meus super me? * réspice, et exáudi me, Dómine, Deus meus.
12:4 Illúmina óculos meos ne umquam obdórmiam in morte: * nequándo dicat inimícus meus: Præválui advérsus eum.
12:5 Qui tríbulant me, exsultábunt si motus fúero: * ego autem in misericórdia tua sperávi.
12:6 Exsultábit cor meum in salutári tuo: cantábo Dómino qui bona tríbuit mihi: * et psallam nómini Dómini altíssimi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 12 [2]
12:1 ¿Hasta cuándo, Señor, seguirás olvidándome? * ¿Hasta cuándo me esconderás tu rostro?
12:2 ¿Hasta cuándo he de estar preocupado, * con el corazón apenado todo el día?
12:3 ¿Hasta cuándo va a triunfar mi enemigo? * Atiende y respóndeme, Señor, Dios mío;
12:4 Da luz a mis ojos para que no me duerma en la muerte, * para que no diga mi enemigo: «le he podido»,
12:5 Ni se alegre mi adversario de mi fracaso. * Porque yo confío en tu misericordia:
12:6 Alegra mi corazón con tu auxilio, y cantaré al Señor por el bien que me ha hecho, * cantaré el nombre del Señor altísimo.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 15 [3]
15:1 Consérva me, Dómine, quóniam sperávi in te. * Dixi Dómino: Deus meus es tu, quóniam bonórum meórum non eges.
15:3 Sanctis, qui sunt in terra ejus, * mirificávit omnes voluntátes meas in eis.
15:4 Multiplicátæ sunt infirmitátes eórum: * póstea acceleravérunt.
15:4 Non congregábo conventícula eórum de sanguínibus, * nec memor ero nóminum eórum per lábia mea.
15:5 Dóminus pars hereditátis meæ, et cálicis mei: * tu es, qui restítues hereditátem meam mihi.
15:6 Funes cecidérunt mihi in præcláris: * étenim heréditas mea præclára est mihi.
15:7 Benedícam Dóminum, qui tríbuit mihi intelléctum: * ínsuper et usque ad noctem increpuérunt me renes mei.
15:8 Providébam Dóminum in conspéctu meo semper: * quóniam a dextris est mihi, ne commóvear.
15:9 Propter hoc lætátum est cor meum, et exsultávit lingua mea: * ínsuper et caro mea requiéscet in spe.
15:10 Quóniam non derelínques ánimam meam in inférno: * nec dabis sanctum tuum vidére corruptiónem.
15:11 Notas mihi fecísti vias vitæ, adimplébis me lætítia cum vultu tuo: * delectatiónes in déxtera tua usque in finem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Tu, Dómine, servábis nos: et custódies nos in ætérnum.
Salmo 15 [3]
15:1 Protégeme, Dios mío, que me refugio en ti; * yo digo al Señor: «Tú eres mi bien».
15:3 Los dioses y señores de la tierra * no me satisfacen.
15:4 Multiplican las estatuas * de dioses extraños;
15:4 No derramaré sus libaciones con mis manos, * ni tomaré sus nombres en mis labios.
15:5 El Señor es el lote de mi heredad y mi copa; * mi suerte está en tu mano:
15:6 Me ha tocado un lote hermoso, * me encanta mi heredad.
15:7 Bendeciré al Señor, que me aconseja, * hasta de noche me instruye internamente.
15:8 Tengo siempre presente al Señor, * con Él a mi derecha no vacilaré.
15:9 Por eso se me alegra el corazón, * se gozan mis entrañas, * y mi carne descansa serena.
15:10 Porque no me entregarás a la muerte, * ni dejarás a tu fiel conocer la corrupción.
15:11 Me enseñarás el sendero de la vida, me saciarás de gozo en tu presencia, * de alegría perpetua a tu derecha.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Tú nos guardarás, Señor, nos librarás para siempre.
Hymnus
Te lucis ante términum,
Rerum Creátor, póscimus,
Ut pro tua cleméntia
Sis præsul et custódia.

Procul recédant sómnia,
Et nóctium phantásmata;
Hostémque nóstrum cómprime,
Ne polluántur córpora.

Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
Himno
A Ti, Creador, pedimos,
antes que la luz acabe,
seas por tu gran clemencia
centinela que nos guarde.

Aleja los malos sueños,
y las nocturnas imágenes;
reprime a nuestro adversario,
que nuestros cuerpos no manche.

Hazlo así, Padre piísimo,
Hijo al Padre semejante,
que reinas con el Espíritu,
por siglos interminables.
Amén
Capitulum Responsorium Versus
Jer 14:9
Tu autem in nobis es, Dómine, et nomen sanctum tuum invocátum est super nos: ne derelínquas nos, Dómine, Deus noster.
℟. Deo grátias.

℟.br. In manus tuas, Dómine, * Comméndo spíritum meum.
℟. In manus tuas, Dómine, * Comméndo spíritum meum.
℣. Redemísti nos, Dómine, Deus veritátis.
℟. Comméndo spíritum meum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. In manus tuas, Dómine, * Comméndo spíritum meum.

℣. Custódi nos, Dómine, ut pupíllam óculi.
℟. Sub umbra alárum tuárum prótege nos.
Chapter Responsory Verse
Jer 14:9
Tú estás con nosotros, Señor; sobre nosotros se ha invocado tu nombre: no nos abandones, Señor Dios nuestro.
℟. Demos gracias a Dios.

℟.br. A tus manos, Señor, * encomiendo mi espíritu.
℟. A tus manos, Señor, * encomiendo mi espíritu.
℣. Tú, el Dios leal, nos librarás.
℟. Encomiendo mi espíritu.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. A tus manos, Señor, * encomiendo mi espíritu.

℣. Guárdanos, Señor, como a las niñas de tus ojos.
℟. A la sombra de tus alas, escóndenos.
Canticum Nunc dimittis
Ant. Salva nos,
Canticum Simeonis
Luc. 2:29-32
2:29 Nunc dimíttis servum tuum, Dómine, * secúndum verbum tuum in pace:
2:30 Quia vidérunt óculi mei * salutáre tuum,
2:31 Quod parásti * ante fáciem ómnium populórum,
2:32 Lumen ad revelatiónem géntium, * et glóriam plebis tuæ Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Salva nos, Dómine, vigilántes, custódi nos dormiéntes; ut vigilémus cum Christo, et requiescámus in pace.
Cántico Nunc dimittis
Ant. Sálvanos,
Cántico de Simeón
Lc 2, 29-32
2:29 Ahora, Señor, según tu promesa, * puedes dejar a tu siervo irse en paz,
2:30 Porque mis ojos han visto * a tu Salvador,
2:31 A quien has presentado * ante todos los pueblos:
2:32 Luz para alumbrar a las naciones, * y gloria de tu pueblo de Israel.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Sálvanos, Señor, despiertos, protégenos dormidos, para que velemos con Cristo, y descansemos en paz.
Oratio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Vísita, quǽsumus, Dómine, habitatiónem istam, et omnes insídias inimíci ab ea lónge repélle: Ángeli tui sancti hábitent in ea, qui nos in pace custódiant; et benedíctio tua sit super nos semper.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oración
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
Oremos.
Visita, Señor, esta habitación: aleja de ella las insidias del enemigo; que tus ángeles santos habiten en ella y nos guarden en paz.
Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que vive y reina contigo en la unidad del Espíritu Santo, Dios, por todos los siglos de los siglos.
℟. Amén.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
Benedictio. Benedícat et custódiat nos omnípotens et miséricors Dóminus, Pater, et Fílius, et Spíritus Sanctus.
℟. Amen.
Conclusión
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
℣. Bendigamos al Señor.
℟. Demos gracias a Dios.
Bendición. Que nos bendiga y nos guarde el Señor omnipotente y misericordioso, Padre, Hijo y Espíritu Santo.
℟. Amén.
Antiphona finalis B.M.V.
Salve, Regína, mater misericórdiæ;
vita, dulcédo et spes nóstra, salve.
Ad te clamámus éxsules fílii Hevæ.
Ad te suspirámus geméntes et flentes
In hac lacrimárum valle.
Eja ergo, advocáta nostra,
illos tuos misericórdes óculos ad nos convérte.
Et Jesum, benedíctum fructum ventris tui,
nobis post hoc exsílium osténde.
O clemens, o pia, o dulcis Virgo María.
℣. Ora pro nobis, sancta Dei Génitrix.
℟. Ut digni efficiámur promissiónibus Christi.
Orémus.
Omnípotens sempitérne Deus, qui gloriósæ Vírginis Matris Maríæ corpus et ánimam, ut dignum Fílii tui habitáculum éffici mererétur, Spíritu Sancto cooperánte, præparásti: da, ut, cujus commemoratióne lætámur, ejus pia intercessióne, ab instántibus malis et a morte perpétua liberémur. Per eúmdem Christum Dóminum nóstrum. Amen.
℣. Divínum auxílium máneat semper nobíscum.
℟. Amen.
Antífona final de la Bienaventurada Virgen María
Salve, Reina y Madre de misericordia,
vida, dulzura y esperanza nuestra; Salve.
A ti llamamos los desterrados hijos de Eva;
a ti suspiramos, gimiendo y llorando,
en este valle de lágrimas.

Ea, pues, Señora, abogada nuestra,
vuelve a nosotros esos tus ojos misericordiosos,
y después de este destierro, muéstranos a Jesús,
fruto bendito de tu vientre.
¡Oh clementísima, oh piadosa, oh dulce Virgen María!

℣. Ruega por nosotros, santa Madre de Dios.
℟. Para que seamos dignos de alcanzar las promesas de Jesucristo.
Oremos.
Dios todopoderoso y eterno, con la ayuda del Espíritu Santo, preparaste el cuerpo y el alma de María, la Virgen Madre, para ser digna morada de tu Hijo; al recordarla con alegría, líbranos, por su intercesión, de los males presentes y de la muerte eterna. Por el mismo Jesucristo nuestro Señor. Amén.
℣. Que el auxilio divino permanezca siempre con nosotros.
℟. Amén.

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help